Lees hier het rapport van deze kwantitatieve en ... - Bestuurszaken

Kwantitatieve en kwalitatieve benchmarking van het interne gelijke kansen- en diversiteitsbeleid van de Vlaamse overheid
4.3.6.3. Concrete diversiteitsacties
In 2010 werden zes sensibiliserende acties gevoerd in het RIZIV. Het jaar werd geopend met een
informatiecampagne die de titel kreeg ‘Ik ben meer dan één etiket’. Elke dag van de week
ontvingen de medewerkers een kaartje met een symbolische boodschap en afbeelding:
Met deze actie wou men benadrukken dat diversiteit niet het “kleven van etiketten” op mensen is:
gehandicapt of niet gehandicapt, allochtoon of autochtoon enz. Diversiteit is overal aanwezig en ieder
individu bestaat uit een oneindig aantal etiketten (Riziv, 8.06.2011). Het laatste kaartje, met de tekst
“Wie ben ik? Oneindig veel etiketten!” moest die boodschap verduidelijken. De actie zorgde in het
begin voor opschudding:
“Zeker bij het eerste kaartje was er heel wat commotie, heel veel, het heeft de organisatie
dooreen geschud. Ook wel wat negatieve reacties van ‘wat is dat, wij snappen het niet’. We
hadden het ook niet aangekondigd.”(interview met Sofie Lombaert, 16.10.2012)
Dit was volgens de diversiteitsverantwoordelijke ook de sterkte van het project, want het zorgde
ervoor dat iedereen er over begon te spreken. Aanvankelijk waren de reacties vaak negatief, omdat
men de nood niet inzag van zo’n sensibiliseringsactiviteiten en men de organisatiecultuur al als open
beschouwde. Maar al bij al sprak de actie toch een heel aantal mensen aan en voedde het de dialoog
over diversiteit.
De informatiecampagne werd gevolgd door een tentoonstelling van humoristische en satirische
tekeningen met als thema diversiteit en een interactief diversiteitstheater. De tekeningen werden
opgehangen op plaatsen waar veel mensen kwamen: in de eetzaal, in de receptie e.d. Ze moeten
mensen doen nadenken over de mechanismen van vooroordelen en stereotypen en over de
verschillende (subtiele) manieren waarop mensen soms gediscrimineerd worden. De tekeningen
kwamen van een wedstrijd voor cartoonisten die een andere organisatie had uitgeschreven. Het
diversiteitstheater had een gelijkaardige doelstelling. Op een amusante manier werd het publiek
bewust gemaakt van vooroordelen die vaak spelen. Het theater was ook interactief: met
meerkeuzevragen werd naar de mening van het publiek gepeild en werd dialoog gestimuleerd
(interview met Sofie Lombaert, 16.10.2012).
In het najaar werden debatten georganiseerd rond het thema gelijkheid man-vrouw, personen met
een handicap en personen van allochtone afkomst. Het panel bestond uit universiteitsdocenten en
vertegenwoordigers van HR-diensten of diversiteitsverantwoordelijken van andere
overheidsinstellingen. Bij het zoeken van gastsprekers, kon men onder meer gebruik maken van de
contacten die men had binnen het netwerk van diversiteitsverantwoordelijken. Om de debatten een
beetje luchtig te maken, werden ze gepresenteerd door een stand-up comedian. In het begin werd
door de moderator een discussie opgestart binnen het panel, daarna kon het publiek vragen stellen.
De opkomst voor de debatten was redelijk beperkt. Volgens de diversiteitsverantwoordelijke kan dit te
maken hebben met de veelheid aan acties die al georganiseerd waren (interview met Sofie Lombaert,
KU Leuven - Instituut voor de Overheid 136