Lees hier het rapport van deze kwantitatieve en ... - Bestuurszaken

Kwantitatieve en kwalitatieve benchmarking van het interne gelijke kansen- en diversiteitsbeleid van de Vlaamse overheid
opdeling naargelang het geboorteland van de persoon en zijn ouders: Foreign-born is a person who
is registered as resident in Sweden but who is born in another country. A person with a foreign
background is born in another country or in Sweden with two foreign-born parents. A person with
a Swedish background is born in Sweden with one or two native-born parents 15 .
De definiëring in Denemarken vertoont gelijkenissen met de bovenstaande definities. Bovendien is de
definiëring ook hier niet afkomstig uit het diversiteitsbeleid, maar formuleren we hier de definiëring
door Statistics Denmark die de cijfergegevens verzamelt, beheert en opvolgt. Er zijn twee sets van
definities. Een eerste set maakt een onderscheid tussen ‘Deen’ (wanneer ten minste één ouder in
Denemarken geboren is en de Deense nationaliteit heeft), ‘Immigrant’ (wanneer elders geboren) en
‘Afstammeling’ (kinderen van migranten geboren in Denemarken). Een tweede set deelt de
doelgroep op in Westerse (EU-landen plus IJsland, Noorwegen, USA, Canada, Australië, Nieuw-
Zeeland, Andorra, Liechtenstein, Monaco, San Marino, Zwitserland en Vaticaanstad) en niet-
Westerse migranten en afstammelingen (alle andere landen). Of een persoon tot één van deze twee
groepen behoort, is afhankelijk van het geboorteland van de moeder.
In Duitsland is het merendeel van het diversiteitsbeleid gericht op gelijkheid tussen mannen en
vrouwen, en in toenemende mate op personen met een handicap, maar zijn er minder initiatieven
gericht op etnische minderheden. Dit brengt met zich mee dat er geen definitie in omloop is. Wanneer
we naar bredere tewerkstellingsinitiatieven kijken, zien we dat onder ‘foreigners’ wel 2 expliciete
groepen vermeld worden: ‘workers from the new EU Member States’ (werknemers uit Polen,
Hongarije, Tsjechië, Slovenië, Estland, Letland, Litouwen en Slovakije) en ‘workers from third
countries’ (waarmee werknemers van buiten de EU/EEA zone bedoeld worden).
Een gelijkaardig fenomeen geldt in Frankrijk, waar men geen voorstander is van de ongelijke
behandeling van bepaalde groepen, ook al is vastgesteld dat die groepen op het vlak van
werkgelegenheid gediscrimineerd worden. Zonder doelgroepenbeleid hanteert men ook geen definitie
voor de doelgroep ‘personen van allochtone afkomst’.
De private sector heeft geen algemeen geldende definitie van ‘personen van allochtone afkomst’
opgesteld. De sociale partners – als vertegenwoordigers – hebben dat echter wel gedaan: “iemand is
allochtoon indien hij of zij geen nationaliteit heeft uit één van de landen van de Europese Unie of
indien minstens één ouder of minstens twee grootouders een nationaliteit heeft van buiten de
Europese Unie”. Deze definitie is dus sterk gelijklopend aan de Vlaamse definitie, zij het dan dat
Europa in deze laatste beperkt wordt tot de EU-15.
REFLECTIE
Bij de definiëring van het begrip ‘personen van allochtone afkomst’ valt ten eerste op dat er tussen de
verschillende overheidsniveaus en landen een grote variatie bestaat in de gehanteerde terminologie.
‘Allochtonen’, ‘migranten’ of ‘etnische minderheden’ worden door elkaar gebruikt, waarbij deze zeker
niet altijd als synoniemen gezien kunnen worden.
We zien wel dat men in het merendeel van de definities verwijst naar nationaliteit en geboorteplaats
(o.a. in Vlaanderen, Nederland, Zweden). Wanneer men dit een té enge benadering van ‘allochtonen’
vindt, gaat men daar vaak ‘origine’ of ‘herkomst’ aan toevoegen, daarbij al dan niet verwijzend naar
de geboorteplaats van ouders (o.a. Zweden en Denemarken) en grootouders (o.a. Vlaanderen,
Noorwegen). Op deze manier worden ook autochtonen van allochtone oorsprong meegerekend in de
doelgroep. Het Verenigd Koninkrijk vormt een uitzondering omdat hier geen criteria geformuleerd
15 http://www.sweden.gov.se/content/1/c6/17/06/91/fe6c52f2.pdf
KU Leuven - Instituut voor de Overheid 40