Lees hier het rapport van deze kwantitatieve en ... - Bestuurszaken

Kwantitatieve en kwalitatieve benchmarking van het interne gelijke kansen- en diversiteitsbeleid van de Vlaamse overheid
Monitoring
De monitoring van het aantal personen van allochtone origine wordt gedaan door de integratiedienst.
Sinds 2000 wordt hun aandeel in het personeelsbestand opgevolgd (Integratiedienst, 1.12.2011). Men
hanteert dezelfde definitie als de Vlaamse overheid:
“een persoon met een nationaliteit van een land buiten de Europese Unie of persoon van wie
minstens één ouder of twee grootouders een nationaliteit hebben van een land buiten de
Europese Unie”
Om het aantal werknemers van allochtone afkomst te meten, wordt er eerste gekeken naar de
nationaliteit en het geboorteland van de werknemers. Personen met een nationaliteit of een
geboorteland van buiten de EU27 worden als allochtoon beschouwd. Bij de resterende groep wordt
gekeken naar voor-en achternaam. Werknemers met een ‘vreemde’ (niet-Europees klinkende) voor-
én achternaam, worden als allochtoon beschouwd. Alle andere personen worden als autochtoon
beschouwd. Sinds 2000 hanteert de Integratiedienst consequent dezelfde afbakening van de groep
allochtonen, wat toelaat de evolutie van de aantallen en het aandeel op te volgen (Luc Vanden Berge,
23.01.2013). De integratiedienst ijvert overigens voor een uniforme definitie en telmethode voor alle
lokale besturen en stelt voor om, voor de monitoring van personen van allochtone afkomst, gebruik te
maken van gegevens uit de Kruispuntbank Sociale Zekerheid. De dienst pleit er ook voor om op een
uniforme manier de origine van personen vast te leggen op basis van landengroepen, om de
tweedeling autochtoon-allochtoon te overstijgen. Zij namen hiervoor recent contact op met Diverscity
en het Minderhedenforum.
De doelgroep van personen met een handicap wordt bij lokale besturen op dezelfde manier
gedefinieerd als binnen de Vlaamse overheid, namelijk op basis van zes criteria. Om het aandeel
personen met een handicap binnen Stad Gent te registreren, werd in oktober 2010 een bevraging
uitgevoerd bij 5025 werknemers. De responsgraad bedroeg 62%. In de vragenlijst werd ook gevraagd
of men nog tips had voor het beleid rond personen met een handicap. Dankzij de bevraging had men
een goede nulmeting van het aantal personen met een arbeidshandicap. Daarnaast wordt aan nieuwe
medewerkers gevraagd om indien zij een arbeidshandicap hebben, dit ook te melden.
Stadsambassadeurs
Om bij de promotie van de Stad als werkgever de doelgroep van personen van allochtone afkomst
beter te bereiken, doet Stad Gent beroep op ‘stadsambassadeurs’. Dit zijn medewerkers van de stad
die van allochtone origine zijn en zich willen inzetten om de stad te promoten op scholen of op
jobbeurzen. Het initiatief werd nog maar recent opgestart. De kandidaten kregen een opleiding met
verschillende modules, onder meer rond praten voor een publiek, interactie met een publiek en het
omgaan met moeilijke vragen. Regelmatig worden er ook bijeenkomsten georganiseerd zodat de
ambassadeurs ervaringen kunnen uitwisselen. De bezoeken aan scholen en beurzen vinden plaats
tijdens de diensturen, de ambassadeurs krijgen hiervoor dienstvrijstelling (interview met Tonia
Vanquickenborne, 24.10.2012).
De stadsambassadeurs geven een persoonlijke getuigenis waarom ze gekozen hebben voor Stad Gent
als werkgever, hoe de selectieprocedure is verlopen en meegevallen, hoe zij het werk ervaren bij de
stad… Met dit verhaal spreken ze evenzeer autochtonen aan, die zich bijvoorbeeld “herkennen in de
drempelvrees voor examens” (interview met Tonia Vanquickenborne, 24.10.2012). De oproep voor
kandidaten werd in de eerste plaats gestuurd naar leidinggevenden. Die zochten binnen hun team
geschikte kandidaten en spraken hen aan. Men koos er bewust voor om de oproep niet rechtstreeks
tot de medewerkers binnen de stad te richten. Men wou immers dat de leidinggevende achter dit
initiatief stond, gezien de persoon tijdens de diensturen deze opdracht zou uitvoeren. Bovendien vond
KU Leuven - Instituut voor de Overheid 144