Lees hier het rapport van deze kwantitatieve en ... - Bestuurszaken

Kwantitatieve en kwalitatieve benchmarking van het interne gelijke kansen- en diversiteitsbeleid van de Vlaamse overheid
ook een plaats in de jaarlijkse onderzoeken over werknemerstevredenheid binnen de publieke
sector. Onder de huidige regering, die geen diversiteitsbeleid meer wil voeren, is het echter maar de
vraag in welke mate dergelijke initiatieven in de toekomst nog zullen worden verdergezet.
In 2009 was 6,1% van de overheidsmedewerkers in de totale publieke sector van allochtone
afkomst. Het vooropgestelde streefcijfer lag dus nog niet binnen bereik. De Rijksoverheid of
centrale overheid telde op dat moment 8,4% medewerkers van allochtone afkomst, een aantal dat
min of meer gelijk bleef doorheen de daaropvolgende jaren. Het aandeel allochtonen in de publieke
sector groeit erg langzaam gezien de uitstroom een groot deel van de instroom teniet doet.
Ook al worden er in het Verenigd Koninkrijk geen streefcijfers geformuleerd voor de publieke sector in
zijn geheel, de regering heeft zichzelf doelen gesteld voor wat publieke aanstellingen betreft. Zo moet
11% van de aanstellingen bestaan uit mensen van allochtone afkomst. Ook de Civil Service hanteert
streefcijfers. Zij stellen 5% senior ambtenaren uit etnische minderheidsgroepen voorop tegen
2013. Verder zijn publieke instellingen vrij – niet verplicht – om eigen streefcijfers op te nemen in hun
‘Equality Schemes’.
Aangezien instellingen zelf bepalen of en welke streefcijfers ze hanteren, zijn ze ook zelf
verantwoordelijk voor het meten van de eigen diversiteit, het beleid en de projecten. Vele
departementen evalueren hun vooruitgang aan de hand van een benchmarking tool dat
aangeboden wordt door Race for Opportunity. Deze organisatie is er voor werkgevers die werk willen
maken van een inclusieve werkomgeving voor mensen van allochtone afkomst. Zij maken hun
informatie echter niet steeds openbaar.
Via de ‘Labour Force Survey’ wordt wel algemene informatie gegeven over de achtergrond van
werknemers in de publieke sector. De Civil Service vraagt daarvoor van zijn werknemers een vrijwillige
verklaring af te leggen over hun afkomst. Deze informatie wordt verder vertrouwelijk behandeld om
zo de representatie van allochtone werknemers te kunnen monitoren.
Op 31 maart 2012 bedroeg het aandeel werknemers ‘from minority ethnic backgrounds’ 9,3% 17 . Uit
de statistieken blijkt dat het merendeel van deze werknemers zich in de executive offices (10,6%) en
administrative responsibility levels (9,6%) bevindt en minder in de senior civil service. Met hun 4,9%
is men daar echter niet ver van het streefcijfer verwijderd.
In Denemarken geldt eenzelfde streefcijfer als in Vlaanderen, 4%. Hierbij moet wel opgemerkt
worden dat het specifiek om ‘niet-westerse’ allochtonen gaat. Eind 2009 bestond 2,9% van het
personeelsbestand van de centrale overheid uit personen van allochtone afkomst (vergeleken met
2,0% in 2005 en 2,6% in 2007). De “State Employer’s Authority” publiceert elk tweede en vierde
kwartaal over het aantal etnische minderheden per ministerie. 18 De ministeries rapporteren over de
streefcijfers, maatregelen en resultaten inzake diversiteit. Op die manier worden voornamelijk de
migranten van niet-Westerse landen gemonitord.
Als Europese koploper stelt Zweden het hoogste streefcijfer voorop. Eind 2008 moest ten minste
18% van de werknemers in de publieke sector een buitenlandse achtergrond hebben. Op die manier
wil de overheid een afspiegeling zijn van de etnische en culturele diversiteit in de samenleving. De
Instantie voor Publiek Bestuur ondersteunt de overheid in het evalueren en volgen van overheids- en
door de overheid gefinancierde activiteiten. Informatie wordt verkregen vanuit de jaarlijkse
rapportages van overheidsinstellingen. Diversiteit binnen de centrale overheid wordt vooral
gemonitord door middel van statistieken over het aandeel werknemers met een buitenlandse
achtergrond.
17 http://resources.civilservice.gov.uk/wp-content/uploads/2012/02/2011-Bulletin.pdf
18 Research voor Beleid (2010). ‘Diversiteitsbeleid in international perspectief’. P. 47
KU Leuven - Instituut voor de Overheid 43