HMP 78_Turbo

fragmenty "Skeleton King" pojawiały się już w
2015 roku, a może nawet jeszcze wcześniej.
Proces pisania zaczął się intensywniej rozwijać,
gdy Talon wpadł na pomysł połączenia
wątków w jedną koncepcję. Miał świetny pomysł
i wszyscy z nim pracowaliśmy, a te idee
znacznie ułatwiły wymyślanie riffów i całych
utworów. Grając razem przez około trzycztery
lata, mieliśmy również solidne podstawy,
jeśli chodzi o wzajemne poznanie tendencji,
mocnych stron i stylu pisania. Talon
i ja generalnie wpadamy na pomysł i przynosimy
go na próby, później wszyscy wnoszą
swój wkład. Osobiście wolę mieć ustaloną
większość podstawowej kompozycji, zanim
przedstawię ją chłopakom, ale równie cenne
jest nasze doświadczenie, opierające się na
jednym lub dwóch riffach.
Powiedz mi proszę, czy historia Aedrisa narodziła
się zanim mieliście wizję tego albumu,
czy może rodziła się wraz z nim?
To naprawdę jest pół na pół, ponieważ niektóre
kompozycje zostały ukończone, zanim
wymyśliliśmy koncepcje głównej postaci i jej
historii. Teksty zostały przerobione, aby pasowały,
a ponieważ teksty i muzyka musiały
być połączone, oznaczało to, że muzyka również
musiała zostać dostosowana. Znowu
jednak, gdy Talon miał już nadrzędne fabularne
koncepcje, wszyscy chcieliśmy wypełnić
luki i tchnąć życie w ten świat, który
stworzyliśmy. W niektórych przypadkach
mieliśmy całe utwory, które musieliśmy wyrzucić,
po prostu dlatego, że czuliśmy, że nie
pasują do naszego brzmienia lub koncepcji,
nad którą zaczęliśmy pracować. Tak więc, jak
każdy zespół, zawsze chwytamy za pomysł i
próbujemy pisać, ale dopiero gdy mieliśmy w
pamięci tę centralną koncepcję, wszystkie
kawałki naprawdę zaczęły się łączyć.
Czy Talon ma zatem ostateczne zdanie we
wszystkich kwestiach dotyczących Possessed
Steel?
Czasami się nie zgadzamy, ale to właśnie Talon
jest główną siłą stojącą za Possessed
Steel. Założył zespół wiele lat temu i wykonuje
lwią część pracy związanej z jego
utrzymaniem funkcjonowania poza samym
tworzeniem muzyki. Jeśli chodzi o pisanie,
Talon i ja jesteśmy głównymi kreatorami, ale
powiedziawszy to, bardzo ważne jest, abym
podkreślił, jak bardzo ten zespół współpracuje
ze sobą, ponieważ jest to prawdopodobnie
nasza największa siła. Wszyscy jesteśmy dorośli,
a pułapki bycia młodymi, głupimi i lekkomyślnymi
są już daleko za nami. Swoje ego
zostawiliśmy za drzwiami i generalnie jesteśmy
pokorną grupą ludzi, którzy starają się
jak najlepiej uhonorować wielką tradycję metalu.
Czasami możemy się nie zgadzać, ale
nawet wtedy nie tracimy do siebie szacunku
i nie walczymy między sobą jak dzieci. Każdy
wnosi swoje pomysły, które są wysłuchane i
wzięte do serca. Cieszymy się świetną sekcją
rytmiczną, Don i Rich to niesamowici muzycy.
Brzmienie zespołu, czy to pod względem
składu, czy sposobu, w jaki jesteśmy zgrani,
zawsze jest osiągane demokratyczne i odzwierciedla
to wyjątkowy wkład, jaki wszyscy
wnieśliśmy. Nikt nie jest zainteresowany byciem
bohaterem gitary, bohaterem perkusji,
bohaterem basu, jakkolwiek chcesz to nazwać.
Mam nadzieję, że słuchając albumu,
Foto: Possessed Steel
zauważysz, jak ważne jest, aby każdy miał
szansę zabłysnąć, a nasza korekcja zapewnia
przejrzystość każdego instrumentu, od głosu
po bęben basowy, słychać to wyraźnie w miksie.
"Aedris" rozpoczyna się miniaturką zatytułowaną
"The Dreamer". Bardzo przypomina
on muzykę klasyczną.
"The Dreamer" został napisany przez Tamarę
Comas, która jest mocno związana z zespołem
i równie dobrze może być uznana za
naszego piątego członka. Jest pianistką-samoukiem
o świetnym słuchu. Nie mogę komentować
jej gustów muzycznych w kontekście
muzyki klasycznej, ale wiem, że ma
wyrobione ucho. Zagrała także przerywnik
na poprzedniej EPce, "Possessed Steel", więc
jej powrót do studia na wstęp do "Aedris"
jest ukłonem w stronę naszej wcześniejszej
twórczości. Wszyscy lubimy muzykę klasyczną
jako gatunek, ale nie sądzę, aby którykolwiek
członek był wielkim fanem posiadającym
wiedzę o tym gatunku. Jest to jeden z
ostatnich gatunków muzycznych, których
nie zgłębiałem, ale chciałbym dowiedzieć się
o nim więcej i naprawdę go poznać.
No to teraz coś z zupełnie innej muzycznej
bajki. W "Keeper Of The Woods" i kilku
innych numerach możemy usłyszeć typowo
black metalowe krzyki.
Jesteśmy wielkimi fanami black metalu i
atmosferycznego grania. Pociąga nas jego teatralność.
Jeśli posłuchasz naszych utworów,
w większości przypadków "blackmetalowe
krzyki" należą do jednego ze złych pomniejszych
bóstw, z którymi "Aedris" musi walczyć
podczas swojej podróży. Użyliśmy tych
wokali, aby rozróżnić perspektywę naszego
bohatera i jego antagonistów. Nie jest to do
końca prawdą, jeśli chodzi o "Frost Lich", ale
ten kawałek jest trochę, jakby hołdem dla
black metalu w ogóle. Intro, użycie pełnych
akordów mollowych, brzdąkanie i dobieranie
tremolo, które zamykają utwór, to wszystko
to, co próbowaliśmy zawrzeć w naszej kompozycji.
Poza krzykami w "Free At Last" możemy
usłyszeć na przykład śpiew ptaków.
"Free at Last" to radosna kompozycja o przywróceniu
życia lasowi, który kiedyś został
zniszczony i rozszarpany przez pokręconego
Strażnika Lasu. Zabijając Strażnika raz na
zawsze, przywrócona jest równowaga. Śpiew
ptaków to podkreśla. Generalnie chcemy
używać takich dźwięków, aby zachęcić
słuchaczy do zamknięcia oczu i stworzenia
własnego mentalnego obrazu tego, co się
dzieje. Czy to nie jest powód, dla którego gry
RPG na stole są takie świetne? Nie jesteś
karmiony łyżeczką, jesteś wolny i zachęcany
do używania swojej wyobraźni i wyobrażania
sobie rzeczy tak, jak chcesz. W tym wypadku
równowaga jest jednak ciężka do utrzymania
- za dużo efektów dźwiękowych i nagle to
staje się cholernie kiczowate.
W "Bogs Of Agathorn" słyszę zaś jakieś
dźwięki, których nie jestem do końca w
stanie zidetyfikować.
Staramy się zapewnić immersję za pomocą
dźwięku, zakładając, że mówisz o odgłosach
człapania w błocie. Chcieliśmy napisać intro
do tej kompozycji, które da ci poczucie bycia
w środku tego ciężkiego, gęstego, niekończącego
się bagna. Tak więc instrumenty również
mają do odegrania rolę w tworzeniu pożądanego
efektu.
Swą premierę album miał stosunkowo niedawno,
jednak już zdobył w sieci sporo po-
POSSESSED STEEL 129