HMP 78_Turbo

Jafo. Próby odbywają się zarówno w studio,
jak i na dużej scenie sali w Młynie Zawadka.
Jesteśmy w ten właśnie sposób zupełnie
niezależni: zarówno czasowo, sprzętowo i
pod kątem miejsca. Dysponujemy też pokojami
gościnnymi dla chcących zarejestrować
swoje utwory w naszym studio. To chyba idealna
sytuacja, bo nie trzeba się nigdzie spieszyć,
nie ma większej presji - nic tylko tworzyć
i nagrywać?
Jafo: Dokładnie. Najgorszą rzeczą przy nagraniach
i produkcji jest presja czasu, która
oczywiście przekłada się na finanse. Mieliśmy
i mamy ten komfort, że nikt czasowo nas
nie ograniczał i nie ogranicza. Dzięki temu
mogliśmy w spokoju sprawdzić wiele koncepcji,
a nasze głowy pozostawały otwarte na
nowe pomysły. Nie było parcia na "szybkie"
produkowanie utworów, nie było parcia na
konwencję 3 minuty 20 sekund (śmiech),
dzięki czemu nasze utwory mają wstęp, rozwinięcie
i zakończenie (śmiech). Mamy n-
adzieję, że ten "luz" i swobodę słychać na
naszej płycie. Założeniem naszym było również
pozostawienie nieco "brudu" w brzmieniu,
nie wykańczanie partii instrumentalnych
i wokalnych w sposób oczywisty i idealny,
jak to ma miejsce w zdecydowanej większości
produkcji studyjnych.
Jedno jest jednak niezmienne, bo ponownie
pracowaliście z Wojtkiem Kochankiem, który
zmiksował płytę i wykonał mastering gotowego
materiału?
Piotr: Stara miłość nie rdzewieje, więc jedynym
i oczywistym rozwiązaniem było zaprosić
Wojtka do współpracy nad trzecią już
płytą. Jak za każdym razem, tak i teraz Wojtek
pokazał, że jest człowiekiem bardzo
wszechstronnie traktującym muzykę i jego
sposób pracy nie ogranicza się do stosowania
stałych patentów brzmieniowych. Na "Space"
pokazał światowe podejście do brzmienia,
jak i do pokazania Vincent w innej odsłonie.
Dzięki niemu utwory nie brzmią klasycznie,
za to czuć w nich tzw. "american sound". Jesteśmy
pełni podziwu dla niego za sposób i
podejście do pracy nad naszą płytą, a prywatnie
uważamy go za prawdziwego przyjaciela.
Pandemia sprzyjała twórczej pracy, mimo
tych wszystkich ograniczeń i przytłaczającej
atmosfery?
Jafo: Jaka pandemia??? My będąc na wsi nie
zauważyliśmy niczego niepokojącego
(śmiech). A tak poważnie, to lockdown dał
nam więcej czasu na dopracowywanie piosenek.
Płyta CD nie jest już w dobie streamingu
dobrem tak pożądanym jak w latach 80. i 90.
- dlatego uznaliście, że skoro już wydajecie
"Space" na tym nośniku, to owa edycja musi
się czymś wyróżnić, stąd pomysł trójwymiarowej
okładki?
Piotr: Uważam streaming za "zło konieczne"
(śmiech). Chcemy za każdym razem dać naszym
fanom fizycznie coś wyjątkowego, namacalnego
i magicznego. Długo myśleliśmy
nad konwencją okładki i pomysł przedstawiony
przez Dawida Szatarskiego skłonił
nas do poszukiwań technicznego rozwiązania
i produkcji okładki 3D. Wieloletni przyjaciel
zespołu Irek Sikorski umożliwił wydanie tej
płyty w takiej właśnie formie. Sami równie
dobrze bawimy się tą okładką, obserwując
jak astronauta obraca się w przestrzeni, a
logo Vincent eksploduje. Plusem posiadania
tego CD w wersji limitowanej jest też bardzo
wysoka jakość dźwięku, co nie idzie czasem
w parze ze streamingiem lub publikacjami na
YouTube.
Wersja winylowa też będzie miała okładkę
3D? A swoją drogą to chyba idealny nośnik
dla ciężkiego rocka i do tego w końcu udało
się wam zrealizować marzenie, żeby muzyki
Vincent można było posłuchać również z
czarnego krążka?
Jafo: Było to zawsze naszym marzeniem, żeby
wydać "Space" w formie płyty winylowej.
Również do tego wydawnictwa podchodzimy
bardzo poważnie, okładka również będzie w
wersji 3D, natomiast sam krążek nie będzie
czarny... Słuchanie płyty tzw. "trzeszczącej"
powoduje ciarki i jest rzeczywiście czymś wyjątkowym
i na swój sposób magicznym.
Jako pierwszy upubliczniliście mocny, mroczny
numer "Szepty", co było dość nieoczywistym
krokiem, zważywszy, że jest na tej
płycie sporo potencjalnych przebojów?
Piotr: Jak wspomniałem na wstępie, żadna
stylistyka nas nie ogranicza, nikt, nic nam
nie każe pisać piosenek w określony sposób i
w określonym stylu. "Szepty" pomimo mrocznej
koncepcji również wpisuje się w konwencję
płyty i stanowi nieodłączny element
całości.
Jafo: Rzeczywiście styl "Szeptów" stanowi pewien
swoisty klimat, dzięki któremu słuchacz
przenosi się do nieco innego wymiaru. Riff
utworu o zabarwieniu nieco egzotycznym
sprawia, że utwór wyróżnia się spośród pozostałych
nadal pozostając w stylistyce nowego
Vincent. Pomimo ciężkiego brzmienia jest
zachowany przebojowy styl refrenu, który
powinien pozostawić coś słuchaczowi po jego
wysłuchaniu.
Teledysk robi ogromne wrażenie - życie poza
miastem też ma swoje plusy, bo można
znaleźć takie ciekawe miejsca, w których w
dodatku nikt nie przeszkadza? (śmiech). No
i kolejny atut, udział Anny Achimowicz z
Rock Dance Theatre, jak doszło do waszej
współpracy?
Piotr: Sprawcą tych "mrocznych" i "pokręconych"
kadrów klipu jest Piotr Zawadzki
(Studio Czorny). Reżyseria, stylizacja, wybór
miejsc do zdjęć, zdjęcia na wewnętrzną stronę
okładki płyty i montaż - to również jego
dzieło. Ania Achimowicz została zaproszona
bezpośrednio przeze mnie i wybór ten
był bezsprzecznie oczywisty. Profesjonalne i
artystyczne podejście zarówno Piotra, jak i
Ani przy współpracy całego zespołu, zaowocowały
właśnie tym nieco mrocznym filmem.
Drugie wideo "Nie bój się" miało być z założenia
czymś przeciwstawnym, luźniejszym
i bardziej rock'n'rollowym, to ukazanie
innego oblicza Vincent?
Jafo: Tak. Chcieliśmy zdradzić, jak wygląda
naprawdę dzień z pracy naszej ekipy. To, że
nie jesteśmy do końca "normalni" udało się
pokazać właśnie w tym klipie. Humor, praca,
pizza u nas nie równa się z sex drugs & rock-
'n roll (śmiech). A tak poważnie - klip do "Nie
bój się" miał być kontrastem do "Szeptów", żeby
nie zaczęto nas utożsamiać z leśnymi ludkami
na dodatek zombie. (śmiech)
Nie można nie dostrzec radiowego potencjału
tego albumu i z tego co wiem coś się
faktycznie w tej kwestii dzieje, co pewnie
bardzo was cieszy, bo promocji nigdy za
wiele?
Piotr: To prawda, pozyskaliśmy wielu patronów
medialnych takich, jak Radio Wnet,
Radio ProRock, Radio Praga, Radio SOK,
Pro-Radio, Heavy Metal Pages, Wyspa FM,
Szarpidrut.pl... Bardzo nas cieszy zainteresowanie
mediów naszą płytą i liczymy na
szeroką prezentację na ich antenach.
Duże stacje radiowe, prywatne i publiczne,
zamknęły się jednak na rocka. Nie sądzicie,
że to dziwne? Skoro za najgłębszej komuny,
przy raptem czterech programach radiowych
i dwóch telewizyjnych, można było
usłyszeć w nich każdą muzykę, od Janusza
Laskowskiego, przez Czerwone Gitary, aż
do Niemena, Budki Suflera czy różnych
odmian jazzu, nawet tego free czy awangardowego,
dlaczego teraz nie jest to możliwe i
nie daje się słuchaczom żadnego wyboru?
Piotr: Media mainstreamowe stały się mega
komercyjne, niedostępne dla "normalnych
śmiertelników", w związku z czym odpowiedzią
jest to, co można na ich antenie usłyszeć.
Wszyscy doskonale wiemy, że procentowy
udział polskiej muzyki w stacjach komercyjnych
jest znikomy. Niezmiernie cieszy
nas powstanie alternatywnych, niezależnych
stacji radiowych, które z przyjemnością i bez
żadnej łaski chętnie prezentują naszą muzykę.
Staramy się zrewanżować, dając naszą
muzykę w postaci nagród w konkursach organizowanych
przez te rozgłośnie.
Plus jest jednak taki, że mamy internet,
więc każdy może słychać tego, co lubi -
jedyny problem jest taki, że musi wiedzieć,
iż ukazało się coś, co może go zainteresować,
wracamy więc do tematu promocji,
popularyzowania zespołu, który, chociaż w
waszym przypadku dość znany, wśród
fanów ciężkiego rocka na pewno rozpoznawalny,
jakoś nigdy szerzej nie zaistniał?
Piotr: Każdorazowo staramy się dotrzeć do
jak najszerszej rzeszy odbiorców, więc tylko
za pośrednictwem i przy pomocy mediów
społecznościowych, jak i mediów takich, jak
HMP możemy pokazać swoją twórczość.
Jesteśmy niezwykle wdzięczni i zobowiązani
wszystkim, którzy wspierają nasze działania i
zdają sobie sprawę, że są to w zasadzie działania
non-profit. Vincent nie zaistniał doty-
VINCENT 201