Przerażony kameleon - eseje o przyszłości zarządzania - E-mentor

132
Tomasz Kruk
WEMBA 7, 2002
Kadra menedżerska w XXI wieku
Na przestrzeni ubiegłego stulecia, w zarządzaniu mieliśmy czasy taśmy produkcyjnej, czasy
przywódców i zarządzania marką, czasy speców (guru) od zarządzania, czasy jakości i reengineeringu,
a ostatnio mamy czas zarządzania wiedzą. Zarządzanie wiedzą nie dotyczy zresztą
tylko biznesu.
Laureat Nagrody Nobla z ekonomii w 2001 roku Joseph E. Stiglitz mówił: „Nauczyliśmy
się myśleć, że powodem dystansu między rozwiniętymi i mniej rozwiniętymi krajami jest brak
kapitału. A teraz zdajemy sobie sprawę, że to tylko jeden z elementów, bo jest jeszcze inny
bardzo istotny – brak wiedzy. I zniwelowanie tego braku jest jedną z podstawowych strategii
rozwoju” 1 .
Dla menedżera zawsze najważniejszy winien być człowiek. Ta prawda jest tak oczywista,
że często się o niej zapomina. Dla większości bardziej przekonująco przedstawia ją powieść
Artura Clarka Odyseja 2001 niż najlepszy wykład z etyki 2 . Jeśli zatem zależy nam, aby, przy
wprowadzaniu w fabryce nowego systemu jakości, nie stracić z oczu ludzi, którzy przecież
tworzą produkt tej fabryki (ale często również go kupują albo sprzedają) – potrzebne są pewne
podstawowe założenia.
Praca, biznes to nie to samo co normalne życie. Wiedzą o tym najlepsi wykładowcy
rachunkowości czy finansów. Kiedy szukają dobrego przykładu, zaczynają: „A teraz przykład
z życia…”, i mówią np. o dzieciach wybierających swojego przywódcę.
Tym podstawowym założeniem jest świadomość, że dla dobrego menedżera zarządzanie to
nie wszystko. Również biznes to nie wszystko. Jest jeszcze rodzina, obietnica zabrania dziecka
do ZOO, brydż u przyjaciół, rozmowa z sąsiadem.
1 International Herald Tribune, Interview with Joseph Stiglitz, November 29, 2001.
2 Przekonał się o tym Frederick Winslow Taylor (zm. w 1915 r.), który jako pierwszy, wprowadzając naukowe zarządzanie
i mówiąc: In the past the man was first. In the future the system must be first, został pierwszym wrogiem humanistów
za odhumanizowanie pracy i zredukowanie zarządzania do pomiarów i planowania; por. A. Harrington, The Big Ideas,
„Fortune”, November 1999.