Przerażony kameleon - eseje o przyszłości zarządzania - E-mentor

Rozwój organizacji w przyszłości...
niami pracodawców – centrów organizacji plastelin, które będą zainteresowane dynamicznym
kształtowaniem swojej postaci bez tworzenia sztywnych struktur. Prowadzi to do konkluzji,
że organizacje przyszłości będą raczej organizacjami organizującymi, a nie zatrudniającymi.
Organizacje, mające swoje cele i strategie, będą podejmowały konkretne przedwsięzięcia
i projekty. Do tych projektów będą organizowały zasoby. Zasoby będą organizowane na daną
chwilę i wg potrzeb z zewnątrz lub wewnątrz organizacji, zawsze na bazie posiadanych kompetencji.
Znowu można to przyrównać do przylepiania (organizowania) plasteliny do danego
celu, a nie zatrudniania nowych pracowników. Kolejny aspekt tego zagadnienia to fakt, że tam
gdzie to możliwe, będzie preferowało się zatrudnienie kontraktowe. Pracownicy kontraktowi
o konkretnych kompetencjach będą otrzymywali od organizacji zadania do wykonania w organizowanym
przez nią przedwsięzięciu. Pracownicy tacy coraz częściej będą zatrudniani w kilku
organizacjach (tam gdzie warunki kontraktowe na to pozwolą). Jeszcze inny kierunek rozwoju
będzie prowadził do sytuacji, w której pracownicy kontraktowi uzyskają większą samodzielność
swojego działania i będą mogli sami ogranizować swoje zadania, organizować zasoby do
tych przedsięwzięć, dolepiać kolejne warstewki plasteliny. Są to dwa czynniki prowadzące do
powstania organizacji wirtualnej. Aby mogło do tego dojść, potrzeba kilku słów wyjaśniania na
temat struktury wewnętrznej i kultury organizacji.
Centralizacja – decentralizacja, pionowo – płasko, grona i i grupy
Dokonano próby przedstawienia ogólnej wizji organizacji – plasteliny, która może stać się dominującym
modelem w przyszłości. Cały czas należy jednak pamiętać, że większość znanych
dzisiaj modeli struktury istnieje i będzie również istniała w przyszłości. Ogranizacje kryształowe,
scentralizowane o pionowej hierarchii nadal będą miały swoje miejsce i będą trwały w takiej
postaci. Nowe, elastyczne, wirtualne organizacje plasteliny będą dużo bardziej nieokreślone i nie
tak łatwo rozpoznawalne. Niewielkie centrum będzie przez cały czas pracowało nad kształtem
plasteliny – ale będzie się ona również kształtowała sama, rdzeń będzie wytyczał strategie i cele
– ale będą one również powstawały oddolnie, centrum będzie dobierało zasoby ludzkie – ale
w wypustkach organizacji będą się one dobierały same. Podsumowując, aby organizacja mogła
być organizacją, będzie przez cały czas posiadała swoje centrum – menedżerów – klubowiczów
określających jej tożsamość, ale w swojej istocie będzie organizacją dalece zdecentralizowaną.
Struktura pionowa nie wchodzi tutaj w grę i nasza plastelina będzie nie tylko elastyczna, ale
i płaska: rdzeń to kluczowe pozycje, reszta dobierana na zasadzie ról w bezpośrednim kontakcie
z centrum, mogą się tworzyć podcentra. Do realizacji zadań organizacji będą tworzone
zespoły, a raczej grona kształtowane dokładnie tak jak zespoły w obecnie znanych firmach
konsultingowych. Ich członkowie będą dobierani na podstawie dwóch czynników: kompetencji
do wypełniania dane roli i preferencji kulturowo-środowiskowych – o czym później. Utworzone
zespoły będą miały dynamiczne życie, będą pączkować lub kurczyć się w zależności od potrzeb,
będą pracowały na odległość. Będzie to wymagało od pracowników dużych zdolności
przystosowawczych, stałego sprzedawania swoich umiejętności i dużej mobilności. Tam, gdzie
to możliwe fizyczna obecność pracownika stanie się mniej znacząca i wielu będzie prowadziło
swoją pracę z domu lub z własnych biur, sprzedając swoje usługi kilku organizacjom na raz.
Podsumowując, płaska organizacja – plastelina będzie pączkować i kurczyć się, wypuszczać
i zwijać swoje wypustki dynamicznie w zależności od potrzeb. W związku z tym może być
trudno ustalić jej kształt w danej chwili, niektóre z pączków mogą się w sposób niekontrolowany
rozrosnąć, a czasami oderwać, karłowate i nieprzydatne pączki będzie można łatwo likwidować.
37