Przerażony kameleon - eseje o przyszłości zarządzania - E-mentor

58
Bohdan Bartoszewicz, Paweł Jakomulski, Robert Korn, Maria Szreder
miejsce pracy także zostanie zastąpione przez miejsce wirtualne, czyli łącze internetowe kolejnej
generacji, zaś efektami pracy będą wyłącznie krążące po świecie pliki. Zarządzanie taką pracą
będzie wymagało przede wszystkim perfekcyjnego planowania (podobnie jak w układance typu
puzzle każdy element musi trafić w jedno i tylko jedno właściwe miejsce, przy czym dodatkowo
musi trafić na czas) oraz precyzyjnej koordynacji. Tak precyzyjnej, że będzie ona mogła być
wykonana jedynie przy użyciu inteligentnych systemów zarządzających; można założyć, że
pewnego dnia te systemy zastąpią tradycyjną kadrę kierowniczą; niezbędne ludzkie cechy będą
przez owych elektronicznych menedżerów pozyskiwane na zasadzie outsourcingu.
Można też zauważyć, że w przeszłość odchodzi już tradycyjne pojęcie kwalifikacji kompetencji:
nawet najbardziej konserwatywnie myślący pracodawcy coraz większą wagę przywiązują
do multidyscyplinarności u potencjalnych pracowników oraz do ich niekonwencjonalnego
sposobu myślenia. Toteż już wkrótce trzeba będzie rozwiązać pewną wewnętrzną sprzeczność
oczekiwań („młody z długoletnim doświadczeniem”, „elastyczny w myśleniu profesjonalista”).
Zapewne nowe, już pojawiające się tu i ówdzie (vide SITA, system przyspieszonej nauki języka
obcego) pakiety edukacyjne umożliwią wkrótce poszukującym pracy kandydatom opanowywanie
coraz to nowych umiejętności i przyswajanie coraz to nowych wiadomości w coraz
krótszym czasie.
Jedynym rzadkim dobrem będzie czas. Wiadomo już dzisiaj, że to właśnie o czas klienta
zawzięcie rywalizują korporacje internetowe. Spróbujmy więc wyobrazić sobie, że ta tendencja
będzie się pogłębiać. Czy można będzie kupować czas? Czy można będzie płacić czasem? Co
można będzie zrobić, aby zoptymalizować gospodarkę czasem?
Właśnie rozwój i ewolucja gospodarki czasem może dać nieoczekiwane efekty. Spróbujmy
sobie wyobrazić człowieka przyszłości (Young Professional Free Of Fears – anagram skrótu FOFPY)
i na przykładzie jego hipotetycznej egzystencji zobaczmy, jaki byłby możliwy scenariusz naszego
życia, gdyby utrzymały się obecne trendy.
Z pamiętnika FOFPY
20 lutego 2050 r.
Ogłoszenie, które mignęło wczoraj w prawym dolnym rogu ekranu, kiedy dotarło do mojej świadomości
(a było to około godziny 2 czasu globalnego), zaintrygowało mnie mocno. Ni mniej, ni
więcej, tylko centrum lotów załogowych w bliskim otoczeniu Ziemi poszukiwało operatora wieży
kontrolnej w wymiarze 3h/24 przy wymaganym stopniu intensywności zaangażowania świadomości
w granicach 98%. Czyli praktycznie 3h/24 wyrwane totalnie z życiorysu. Szybko dokonałem
przeglądu mojego dziennego bilansu czasu: wynikało z niego, że gdybym zrezygnował z jednej
z dotychczas wykonywanych prac – projektowania gier i zabaw dla dzieci, która zajmowała mi
2h/24, ograniczył grę w elektrosquasha do dwóch uderzeń tygodniowo oraz zainwestował w nową
pakowarkę Chip Zip 254, którą i tak od dłuższego czasu miałem na oku, a która pozwoliłaby mi
skrócić mój dobowy czas wewnętrznego przetwarzania danych z 6,5 do 5,5 godzin – może byłbym
w stanie pozyskać na najbliższe dwa lata nowe, ekscytujące zajęcie. Tym bardziej, że doskonale
uzupełniałoby ono moje CV o doświadczenie niezbędne do uzyskania za dwa lata pracy moich
marzeń: bezpośredniego operatora wywózki gnoju w jednej z farm na południu Azji. O ile wiem,
już w tej chwili o stanowisko to, które będzie wolne za mniej więcej dwa lata, ubiega się około
sto tysięcy osób z całego świata.