Przerażony kameleon - eseje o przyszłości zarządzania - E-mentor

188
Tomasz Kisiel, Jakub Król, Piotr Łukasiak, Dorota Serafin, Sławomir Szymankiewicz
„Zanieś pani!”. Pies pobiegł, a on doznał olśnienia! Przecież ludzie płacą najchętniej za to, co
lubią. A psy to odwieczna miłość człowieka. Od zawsze.
Dalej sprawy potoczyły się bardzo szybko: wypowiedzenie w pracy, perfekcyjny biznesplan,
kredyt. W efekcie opustoszałe schroniska dla bezdomnych psów i treserzy psów po raz pierwszy
stali się głównym celem pracy headhunterów. Warszawa, opanowana na początek, a potem
kolejno: Polska, Europa, świat, ogromne pieniądze płynące strumieniem, gołębie – następni
pracownicy (romantyzm klientów zwyciężył, bo czy istnieje lepszy posłaniec z listem miłosnym?),
małpy – jako trzecie (najszybszy transport w miejskiej dżungli drapaczy chmur).
Oczywiście nie wszystko szło gładko. Konkurencja pojawiła się szybko. Każdy właściciel czy
to dobermana, czy też ratlerka poczuł się biznesmenem. „Zieloni”, kynolodzy i inne organizacje
protestowały przeciwko wyzyskowi zwierząt, a pisma branżowe kpiły przy każdej okazji. Okazało
się jednak, że to Sławek miał rację. W betonowych miastach przesyłka przynoszona przez psa,
gołębia czy małpę była, dzięki posłańcowi, wytchnieniem i oderwaniem od szarości, spotkaniem
z marzeniami, z czasem – modą. Przedsiębiorstwo rozwijało się bardzo szybko. Jednak to nie
tylko pomysł, ale także umiejętność jego perfekcyjnej realizacji zadecydowała o powodzeniu,
bo problemy istniały. Szczególnie w początkowym okresie pojawiało się ich wiele. Ważne było
ich szybkie i skuteczne rozwiązywanie. Jastrzębie polujące na gołębie to jeden z przykładów.
Innym problemem okazali się alergicy uczuleni na sierść psa. Odpowiedź nadeszła błyskawicznie.
Genetyczna modyfikacja i w każdym oddziale biegała grupa psów pozbawionych sierści,
ubierana na zimę w firmowe mundurki. Ich zdjęcia ozdobiły wiele pierwszych stron gazet.
Powiększało to zainteresowanie zwierzęcymi posłańcami, a o to właśnie chodziło. Dzięki
zainteresowaniu mediów nakłady na reklamę można było zmniejszyć. W budowaniu potęgi
pomagała też umiejętność przewidywania problemów. Gdy otwierane były oddziały w krajach
azjatyckich, opracowano specjalną dietę dla psów. W efekcie było kilka skarg od klientów, że
kurier okazał się gorzki w smaku, ale uniknięto problemu niedoboru kadr.
Taki styl działania połączony z umiejętnością biznesowego wykorzystania pionierskiego
pomysłu, wynikającego z głębokiego zrozumienia potrzeb klientów, zapewnił firmie pana Sławka
pozycję zdecydowanego lidera wśród firm zajmujących się transportem z wykorzystaniem
zwierząt. I jest to pozycja bardzo znacząca w świecie transportowców. Na rynku transportu
lokalnego 30% udziałów należy do firm korzystających z pracy zwierząt.
Obecnie Sławek pracuje nad strategią wejścia na rynek globalny. Dobiegają końca przygotowania
do rozpoczęcia transportu na większe odległości przy wykorzystaniu tak tradycyjnych
środków, jak konie, słonie czy wielbłądy. Jednak prawdziwym hitem okażą się z pewnością
przesyłki morskie z użyciem wielorybów czy delfinów. Przyszłość rysuje się więc optymistycznie,
a możliwości, jakie pojawiły się wraz rozwojem genetyki czy klonowaniem zwierząt uczyniły
go jeszcze bardziej zyskownym.
Sławek, w przeciwieństwie do swojej koleżanki, nie unika prasy. Światła reflektorów,
telewizyjne studia to jego żywioł, a pytany przez dziennikarzy, co jest dla niego największą
motywacją, odpowiada niezmiennie: „Chęć zwycięstwa, bo jak mawiał mój kolega: zwycięstwo
to nie wszystko… to jedyne, co się liczy!”.
Siedzący obok Sławka, Piotr zagłębił się w swoim fotelu, delektując się aromatem
wiekowego gruzińskiego koniaku i na jego twarzy pojawił się wyraz zadumy. Długa droga
wiodła od momentu, gdy jako dziesięcioletni chłopak marzył o zostaniu maszynistą, patrząc
z zazdrością na przejeżdżające tabuny wagonów kolejowych do obecnego stanowiska prezesa
konsorcjum „Fast pipes”, które w języku potocznym określano kolokwialnie „rurkami”.
Marzenia młodości wywarły trwały wpływ na jego przyszłość, gdyż już podczas studiów