Euskal Literatura III

Onelaxe, latz eta bizi dagi orduko lotsa ta ilkintzaren lauH
erdiragarria, bederatzi ahapaldi luzetan. Irakur bukaerako au
ere:
«Asaba zar gureak joanak mundutik,
Numanzitar errutsu aien modura
bizia emanik,
igo ziñaten zuzen zeru altura!
Jaunak bere saria dizute ematen
ordu ezkero;
bai, errauts bero,
martireak bezela igo ziñaten
sugar Donostikotik pasa ta gero!»
(Ikus Eushal-Erria, 1912 ta 1913; J. Manterola, Cancionero Vasco,
1877, II, 17 orr. ta 1880, 248 ta 320 orr.; J. Urkixo, RIEV, 1912, 569
orr.; S. Mujika, Geografia P. V. N. Guipúzcoa, 724 orr.; Jose Iriart,
Euskalerriaren Alde, II, 749 orr.; S. Onaindia, MEOE, 363 orr.; N.
A. G., Euzko-Gogoa, 1956, 98 orr.; H. V. B., BAP, 1961, 99 orr.; A.
M, Labaien, Teatro Euskmo, II alea, 162 orr.; Auñamendi, Lzteratura,
II, 174 orr.; Jon Bilbao, Eusko Bibliografía, I, 460 orr.).
6.-BIKTORIANO IRAOLA ARISTBGIETA
(1841-1919)
«Euskal Esnalea»-k Iraola'ren il berria ematerakoan, onela
idatzi zuen: «...Makiña bat ipui, izkirimiri ta gauza alai idatzita
joan zaigu Iraola gizarajoa... Olerkiak idazten ere ederki
zekien. Emen bertan agertu ziran Euskalerriko txoriyak eta
beste asko. Idazti batzaldietan ere sari ugari irabazi zitun donostiar
jator onek.. . Oso donostiarra zan Iraola, Donosti'ko
euskera zan berea; Donostia zarreko ipui ta gertaerak ederki
zekizkian; arrantzale, txardiñ-saltzalle, zeladore ta orrelakoak
ondo ezagutu zituan,,, Il da, il onen 19'garren egunean. Urte
asko zituan, bañan sendo ta tente zebillen oraindik».