Euskal Literatura III

—^Aurkari izateak ba-ditu bere alderdi onak: danari burua
makurtuaz, baietz esatea, ez da egoki. Aurkari porrokatua ge^
nuen Unamuno bilbotarra: uste bitxi, paradoxa ta gezur-antzez
betea iruditzen zaizkigu sarri aren i'datzi zorrotzak. Baiña mamian,
aurka egin naia, ezta besterik, ortik sortuaz gauza atsegingarri
asko. K. Bekas ere gisa ortakoa zan, eta ainbat gauza interesgarri
utzi zizkigun. Adiskideen arteko batzar bat, adibidez,
oiñarri arturik makiñatxo bat kopla eder osotu zitun. Fortabat
jauna, esate baterako, Arrangoitz'etik Sara'ra aldatua izan zan,
eta Bekas'ek onela kantatzen:
Apezpikuaren manuz etorri da Sararat
Denek maite, estimatzen dugun Murde Fortabat.
Hunen orde jinen ziren, bai naski, eta zenbat ! . . .
Batto behar eta nola hatzeman holakcbat?
Baita abesten ditu ango lagunak egin zizkien ikustaldiak
ere.
Nahiz itsaso hegia urrun dagon Saratik,
Fortabat ikusi gabe ez naiz egonen hatik!
Hunen ganat helduko naiz traba guzien gatik,
Behar badut ere salto egin Larrun puntatik!
Ez ditu gutxi taiu ontan ondutako koplak, goxo ta sarkor
noski.
—^Aldakerak —^varietés— ere ba-ditu, urlia ta sandiaren goratzarrez
egiñak. Urrengo aapaldi onek, oso-osoan margozten
du Bekas'en izakera: ez du bere bertsoz iñor zaurituko, ez saminduko;
bai, ordea, irri ona ezpan-ertzean loretu.
Beltza duk ankrea, bainan nihor ez du zikintzen;
Ene lumak du xixtatzen, ez du nihor larrutzen.
Ahul,,. salda, biperminak hori ez badu ontzen;
Ez-deus kopla, lurri ona ez badu merke saltzen.