Euskal Literatura III

ean; baiña goragoko maílla batera igotzen saiaturik. Mendigaillurra
irixterakoan egin oi duguna noski: beeko urratsaz goikoa
gurutzetu. Eta mendigoizaleak gaiña jaresten duen bezela,
idazleak ere bere antzekoai tamaiña artzen die.
GIZONA.—Aiherre'n sortua dugu J. Hegi apeza, 1860-10-
14'an. Larresoro'n egokitu zitun lenengo ikasteak, ondoren
1875'an Baiona'ko ikastetxera igarorik. 1885-7-12'an apaiztu
zan, eta ondoren, urte bereko iraillaren 19'an Zubero'ko erritxo
Santa-Grazia'ra bialdu zuten apaiz-laguntzaille. 1889'an Ainhoa'n
daukagu kargu berdiñaz; gero Uztaritz'en, eta berriz ere
Santa-Grazia'n, orain erretore. 1903'tik 1924'ra, ogei urtetan,
Beskoitze'ko erretore izan zan; atzenez, Arrokuaga'koa. Emen-
SEe il zan, 70 urte zitula, 1930-6-4'an.
Noiakoa ote genduen soiñez? Lodi xamarra zalako edo,
«pottolo» esaten zioten. Bein K. Bekas'ek onela osotu zigun
aren irudia:
Jainkoak eman derauzku ikusteko bi begi;
Nik batekin eta urrun ezagutzen dut Hegi.
Higi bai, bainan deneri ez baititake segi!
Dio: «Ez joan lasterregi, etzaut hori zilhegi.
Gero, ordeaz, ageri danetik lenaz damuturik, onela goratzen
du basauntz pareko Auñamendi bizkarra gainditzen ikustean:
tíC
Musde Hegi ezin segi! Oi, oi, oi, zer gezurra!
Horren haundi othe diren nago zeru'ta lurra!
Merezi baitut miletan hauts dezadan sudurra,
Dugun hil hunen samurra, antolatuz makurra.
Hara, «Ahuñe» gain hartan nun doan Musde Hegi,
Lezeek izitu gabe saltoka hegiz hegi.
Ahuntxaren pare Hegi ! . . . Egia bethi egi i
Ordokian bai mendian, Hegi ditake higi..