Euskal Literatura III

edo zazpigarren bertsuan. Zazpigarrena aspaldion emana zen,
ba eta hamekagarrena ere, eta bertsularisak amor ez eman nahi,
«komentuan sartuko dela, serora beharra dela» eta holako. Ibarrartek
ez zakien nola athera atheka hortatik; bet-betan oharturik
bertsularisak gerri nasaia zuela, edo norbaitek ohart-arazirik,
huna non andreai kobla hau botatzen dion burutik behera :
Komentuan sartzea zer chede saindua !
Hoberena golkian daukazu, gaichoa!
Hango borta hertsia da ontsa zaindua.
Birazka han sartzeko nun duzu gogoa?
Aldi hortan mututu omen zitzaion emaztekoa, jendea karkailaka
irriz ari zelarik, ethendua !»
Txantre sartu zanez gero, etzan plazetan agertu: Barnetxe
erretorrak galazi omen zion. Ala ere, «adixkideen artean, bazkaltierren
alegeratzeko, ala bataio ala ezkontza egunetan, ari
zen zonbait aldiz koblaka, arnoa lagun». Bere oskitegian ere
atsegin zuen kantaka aritzea, zarrak eta bereak ber-esan eta
abesturik.
BERTSO-LANA,—Ibarrart'ek bere bertsorik gorenenak, «astiz
cta asmuz, luma eskuan», etxean egiñak ditu, ez arnotegi, bigira
ta aurki-leku bazterretan. P. Lafitte'k 18 kanta eman zizkigun,
899 bertso guztira, titulu auekin: «Eliza besta», «Artzaintsa
mendian», «Aitak eman zerautan», «Itsua eta sastrea», «Michelengo
zubia», «Mendigaineko Mariaren Baigorriko chantreari»,
«Libertatearen amodioa», «Eskualdunak», «Eskual-Herria eta
Eskuara», «Aita zuhurra eta hirur semeak», «Udazkena», «Uso
saretan hatzemana», «Aitaso baten solasak bere ilobaso chumeari»,
«Eskualdun soldadoak», «Ikhazkin mendian», «Negua»,
«Eztei ederrak Eskual-Herrian», «Orgogozo jaim-anderei 1899ko
maiatzaren 30-ean».