Euskal Literatura III

Idazle ontaz au dio P. Lafitte'k: «Harispe olerkari jainkotia
izan zitzaigun : ugaria, noski, ta bere lanik bakaiñena Karmela
duzu».
(Ikus J. Vinson, Essai d'une Bibl. busque, II, 791 orr.: Philippe
Veyrin, Les Basques, Baiona, 1942, 218 orr.; P. Lafitte, Le Basque
et la littérature, 53 orr.; S. Onaindia, MEOE, 465 orr.; A. M. Labaien,
Teatro Euskaro II, 168 orr.; Auñamendi, Literatura, II, 307
orrialde).
15.—JOSEP XORIBIT (. . . . . .-1922)
Azparne'ko seme. Larresoro'n egin zitun ikaskintzak. Maite
zuen leialtsuki bere lurraldea, ta sarri rnintzatu oi zan izlari lez
jendearen aurrean; baita idatzi ere, bere lapurtar izkeran.
1922'ko urtarrillean il zan, naikoa gazte.
Ezta, ez, burutu zuen euskal lana arbuiagarri. 1892'an, Xoribit'ek,
Arbelbide'k eta beste batzuk atera zuten Hazparneko
Kalbarioa deritzan liburua; 1913'an Biarritz'en eman zuen itzaldi
eder bat, La chansan basque gai zuelarik; urte berean, Baiona'ko
«Société des Amis des Arts» alkartean beste bat (RIEV,
1913, 1 orr.). Diputadua ere izan zan.
«Gure Herria» (1921) sortu zanean, berak idazten digu lenengo
agurra. Ez da luzea ta, ona osorik:
«Zuen ganat heltzean, irakurtzaile maiteak, iduritu zait
agur bakhar bat etzela aski. Hartakotz, koplariaren gogoari jarraikiz,
diotzuet: «Agur, jaunak, jaunak agur, agur t'erdi». Bainan
zer derasat? Huna nun nere agur hau bertze baten gapeluaz
emaiten dautzuedan. Zeren Gure Herria da zueganatzen dena,
eta hura da zueri mintzo. Zer da Gure Herria?.. . beira berari.
Zer nahi othe du?. . . Gazte batzuen gogotik atheratu aginbide
egiazko bat bethe eskualdunen arima zaharra bethi egon dadin
phizturik. Arima hura da gure arrazako lehen haurraren
ohakoa bizitu duena, eta gar saindu batez berotu duena. Eta