Euskal Literatura III

nai zuena iritxi zuela, au da, erriak iralcurria izatea. Eta au lortu
zuen ark batez ere, erriaren izkuntzan eta menean zeuden eta
atsegin zitzaizkion gauzak ziralako»,
K. Etxenagusia'k: «Izlari ona ez baiña, sermoi-idazle bikaiña
ei zan. Idazle lez, Ipuin-asmatzaille joria, ugaria: orduko euskal
aldizkaririk geienetan argitaratu zituzan ipuiñok, «Auspoa
Liburutegiak» batu ta eskeiñi deuskuz barriro (nn. 5, 47, 51).
Erriarentzat egiten eban, eta orregaitik bere euskera ta joskera
oso ernkoi, bizi, argi ta aberatsak dira».
A. Irigarai'k: «Bidasotar izkelgiko esaerak eta itzak darabilzki
Urruzuno'k, Lesaka'n bizi izan zan garaia oroituz bear
bada».
(Ikus Ir. Biotzaren deya, 1923, 156 orr.; Euskal Esnalea, 1923, 114
orr.; A. Mgarai, RIEV, 1931, 642 orr.; XJrruzuno'tar P. M.'en Ipuiak,
Iruña, 1930; S. Onaindia, MEOE, 418 orr.; L. Villasante, HLV, 323
orr.; Egan, 1957, 178 orr.; L. Mitxelena, HLV, 153 orr.; Auspoa, 5,
47 ta 51 zenbakiak; K. Etxenagusia, Euskal idazleen Lorategia, 158
orr.; Auñamendi, Literatura, li, 283 orr.).
9.—^ANTERO DANIEL APAOLAZA ARANGUREN
(1845-1908)
Idazle ontaz San Martin'ek idatzi zigun beiñola: «Euskaldun
izakera itzetan lander eta egiñetan eder egiazkoa bada, ez
gera erromantikutarakojaioakj ta gaitz zaigu ere ori irentsitzea.
Baiña, arritzekoa bada ere, gaurko idazle askok daramate erromantiku
kutsua.. . Apaolaza, ordea, aurreratutako Barojatarra
genduan. Eta Barojak bezela, ukatu ezindako euskotar gogoa
zeraman bere barrenean txertaturik» {Auspoa, 8, 17 orr.).
BIZITZA.—UrretxuaTñ munduratu zan, 1845-1^3'an. Bere
gurasoak: aita. Antonio Maria urretxuarra ta ama, Maria Isabel,
Antzuola'koa. Botikariotzarako ikasi zuen Madrid'en, eta ango
Ikastetxe Nagusiko «Claustro de la Facultad de Farmacia»-k