Euskal Literatura III

zuen Karmela ere, iru ekitaiditako drama, bertsotan. Ementxe
dator Aldude'ko Perkain eta Kanbo'ko Azantza amazortzigarren
gizaldiko pelotari izen aundikoak aizatzeko egin zuen olerkia.
Kanbotarra atera zan txapeldun, eta olerkariak biziki goratzen
du bertso txairoetan. Irakur aapaldiok^ 3/6'tan:
Azantzako semea nik ez dut mendratzen,
Bere parerik ez du pilota botatzen;
Bai, bainan Perkain hori ez zuen lotsatzen,
Plaza guziarentzat bera aski baitzen!
Hek zazpi joko eta gurek bederatzi;
Halere Lapurtarren plaza ez zen aski,
Hasarrean bezala trebesian beti;
Urguiluz nahi zuten guri irabazi!
Orai betetzen ditu bederatzi urte,
Baigorrin trufa hunik egin ziraukuten:
Gure gasna-sariak joan zinituzten...
Ordainak baitiaguk, hor konpon zaitezten!
Orai, Lapurtar jaunak, zuer zer zaitzue?
Monedako etxea hurbilxko duzue;
Eskasten bazaitzue, hartarat zoazte,
Ukaiten baduzue.. . harturen duzue !
Lau aapaldiok irakurri-ala, naitaez aitortu bear: «Onek badu
gurpilla berisoak ontzeko !» Izan ere, barru ta kanpo ederki
biribilduak daude. Gogoko zaigu Karmela irakurtzea. Perkain
aldudetarra baitik bat, izen zabaieko pelotari zan, eta, Piarres
Harispe'ren lana oiñarritzat arturik, frantsesez egiñiko antzerki
bat ere —'Perkian izenez- osotu zuten, Paris'eko Opera antzokian
eman zutena.
Eerea du Ainhoa (Paris, 1892), euskal nobela ere. Eta lapur-erara
biurtu zuen Chanson de Roland dalakoa.