Euskal Literatura III

menpekotasunak ona ekarri nindun, Larra'ko komentu ontara.
1935-9-8'a zan; udazkena irixtean, beraz. Gaztetan ikasita edo,
ortu-lanean eta mats-gauzetan batez ere, aitua genduan Aita
J. Antonino. Udazken artan ni artu ninduen lagun, mats-mordak
batu ta gero urteberri ostean mats-aienak iñausteko. Gaixo-Íkusle
arduratsua zan, eta sarri eraman oi ninduan ni ere berarekin.
Aitak semeakin egiten duena nereldn ere egin nai zuen: berak
zekiena ta barnean zeramana nik ere jakitea ta osotutzea opa
zuen dudarik gabe. 1949'ko kandelario egunez il zitzaigun
ementxe, Eleizearen eta Ordenearen alde ainbat izerdi bota zuen
komentu ontan.
IZLARI NEKA-EZIÑA.—Arimazai axolatsu, aitor-entzuteari
emana, etxezale maratz, «edozetan ekiana ta edozeri ekiten
eutsona» ez-ezik, izlari zolia ere ba-zan gure A. J. Antonino.
Amaikatxu itzaldi eder egiña dugu, Bizkai'ko errietan bereziki!
Galdetu, bai, gure erriari zelakoa zan. Gure komentuko artxibuan
aurkitzen da, gaur ere, A. J. Antonino'ren itzaldi-moltzo
bat. Ona «Karmengo Amaren Berbaldia» deritzanetik zatitxo
au.
«Gure Jaun eta Jaungoikoak ipiñi dituban itz-berba guztijen
artian bigun eta gozuena da amaren izena; eztago neke-atsekabe
ain andirik gizonen aoan ipinten dabenian amaren izena gitxituten
eztanik; eztago iñor bere estura eta larritasunetan izen
onegana zuzenduten eztanik; «ama» esaten dau semerik gaztienak
negarrez, zerbait igaroten dabenian; ta au irakatsi dautsa
ízatiak berak, berba onetan ipiñi deutsan lez bere Egilleak, bere
neke ta atsekabetan poza. Modu onetan poz eta atsegiñez bete
ditu Jaungoikoak Adanen seme-alaba guztijak, emonik bere Ama
euren Amatzat, esan deutsubedan lez —^Ecce mater tua- , iñor
bere geldituten eztala izen gozo onetara joateko eskubide baga.
«Or daukazube zeuben Ama» dirausku guztíjoi».
(Ikus Atxiki, Karmen'go Amaren Egutegia, 1952, 115 orr.).
"*7