Euskal Literatura III

O, Pedro Mari, zure bertsoak,
urrezko letratan daude,
ta irakurtzen ari geranak
ezti miazkatzen gaude.
Biotz osoa agertzen dezu zuk,
etzenduan ezer gorde;
atseden gabe lan egiteko
gure izkuntzaren alde...
Ai, Europa ta Amerikan gaur
Otaño asko baleude !
Amaika euskaldun ba dago egon ere Euskalerritik urrun!
Aberri miñak esetsia zebillen Otaño. Artzaintzan arrantxu ondoan,
onbu eder bat duela aldamenean. Eremu ikaragarri artan,
bere erriko pago ta aritz tantaiak ditu gogoan; eta itzal aundiko
intxaurra. Onbu aren sustrai gaiñean jartzean bere jaiotzetxeko
intxaurpean dagola uste du gaixoak. Onela abesten digu:
Nere lagunak maitatuena
Ombu laztana, zu zera,
argatik nator zure kolkora
ni malkuak isurtzera,
iduriturik naramazula
atañko intxaurper...
Beti izango zaitut gogoan
baiñan joan nai det ostera,
Euskal lurreko zuaizpe artan
nere ezurrak uztera.
1897'an, Oiartzun'go euskal jaietan Otaño'ren Anaitasun-
Pakea neurtitzak jaso zuen bertsolarien sailleko lenengo saria.
(Ikus K. Etxegarai, Euskal-Erria, 1906, I, 2^6 orr.; S. Onaindia,
MEOE, 405 orr.; G. Garriga, Bol. Amer. E. V., 1955, 161 orr.; J. Unzurrunzaga,
Pedro Mari Otaño'ren Bertsoak, KulisJsa Sorta, I959J 31-32
alea; L. Mitxelena, HLV, 133 orr.; ta «Egan», 1960, 118 orr.; S.
Onaindia, Gure Bertsolariak, 1964, 231 orr.; Auñamendi, Literatura,
11, 164 orr.),