Euskal Literatura III

«Emen eta an^ euskerarekin au edo ura egin bear dala aritzea
baño zenbat obea litzakean guziok euzkeraz itzegitea. Ala,
aditzera emango genuke gure euskera zarra banetan eta biotzetik
maite degula.
Gauza samingarria da askotan eta maiz ikusten deguna:
menditik datozen gizon ta emakumeak, uri aundietan bizi diranean,
mendiez eta euskaraz errazki aztutzea, basterrean uzteko
gauzak balira bezela.
Entzun bedi euskera, mendietan ezezik, uri aundietan ere.
Itzegin bezate euskeraz, nagusiak ta morroiak. Euskeraz euskaldun
guztiak mintzatzen badira, euskaldunak dirauten artean,
euskerak iraungo du. Eta euskaldunak, antziñatik datoz, eta
urrutiko egunetaraño iritxi bear dute. Euskaldunak iraungo dute
beti, beti, beti. Iraun beza berekin, gure euskera zar maitagarriak.
Bai, milla bider, bai!» (Esku-Egundiya, 1910, 47 orr.).
Olerki-konkursuetan 1887'gnko lotazillaren 26 «Teatro
Principal»-ean ospatu zan neurtitz-batzaldian asi zan sariak irabazten
bere Atzo ta gaur Donostian lanarekin, eta gero 1888
(Kanbo, Gazteiz, Donosti), 1889 (Donostirn, 1890 (Donosti),
1891 (Yurreta), 1893 (Azpeiti), 1894 (Azpae), 1895 (Ezpeleta),
1896 (Arrasate, Maule), 1897 (Bilbao, Oiartzun), 1898
(Zestua), ta abar, atera zitzaizun sari-irabazle.
Beste griña bat ere ba-zuen: gizaseme landua zanez, margo
ta kolore ertiaren ixilpekoak ere ba-zekizkin naikoa ondo: margolari
genduan. Bere itzaldi ta laukiak ederezeko, ainbat irudi
marraztu zitun. Bereak ditu sail onetan Donostiko Udaletxe
zarreko ormak, amazazpigarren gizaldiko jazokunakin apaintzen
dituzten pintura-lanak.
(Ikus Euskál-Erria, 1910; G. Garriga, Bol. Amer. E. V., 1952,123
orr.; S. Onaindia, MEOE, ^00 orr.; Auñamendi, Literatura, 11, 166
orr.).
3C