Euskal Literatura III

egun artan sermoya apaizak. Ala zion: —^Bakoitzak berak daki
ondoen zer, nun eta nola ostu duen, eta jabeari bere gauza
biurtu gabetanik barkamenik ez dauka.. . Au entzutean Bakoitzak
erantzun zion: —Ori be jakin al d a ~ Ara, emen lajatzen
dixot bere ori, ta gura dauena egin beza beorregaz».
(Ikus S. Onaindia, MEOE, 795 orr.^ Auñamendi, Literatura, II,
311 orr.).
38.-BALERIANO MOKOROA SOTO (1871-1941)
Tolosarra zalarik ere, Bilbao'n eta Donostia'n lan egin zuen
urte mordoan. Zintzoa egiazki bere langintzan. Izatez seta onekoa;
mazal agertu oi zan izketan, euskera errez, bigun bizian
beti.
Bizi-ZEAZTASTJNAK.—^'I'olosa'^ munduratu zan 1871-4-
14'an. Justo Mari Mokoroa, gure gaurko euskal idazle bipilaren
aita; eta, ez dago zertan esanik, gaztetatik zion griña beroa euskerari,
Tolosa'ko Mokoroa'tar guztiak bezela. «Etzan estudiotako
gizona —diosku Justomari'k-, bere eskola-lagunen artean
lenengo maillan agertu bazan ere. Bizi-bearrak iñori barkatzen
ez, eta gure aitak buru-belarri saiatu bearra izan zuan bereai
mundu ontan aurrerapide on bana emateko».
Mutilletatik asi zan teatruan lan egiten; 1895'an, esaterako,
Ramos Azkarate'k Tolosa'ko iñauterietan bere Ijituen kontratuba
eta ezkontza deitu antzerkia agertu zuenean, antxe genduan
Baleriano ere antzezlari bezela. Azkue zanak Euskalzale
irasi zuenean, bere ondora dei egin zion, eta antxe, Bilbao'n,
gogotsu lanari emanda bizi izan zan agerkaria itzali arteño. Gerorantza,
ala ere, etzuen beta aundirik izan idazteko. Tolosa'n
il zan, 1941-4-16'an.
Kristau bero bezin euskaltzale gartsua azaldu zan beti ta
nun-nai. Ura il zanean, bere seme-alabak au jarri zuten oroiki-