Euskal Literatura III

maite dituzten umetxoak; baita nolako izketa eder duten ere;
ta olaxe, goxo ta bizi adierazten ditu gairik zaillenak ere.
Joskera jatorra du; lasa darabil aditza, ezertariko oztopo
gabe; nai zuka ta naiz ika. Euskai aditza ondo erabilteak ba-du
bere garrantzia, naiz-ta geiegikeriak edozer gauza lez au ere
zakartu.
Guenik, A. Villasante'k au idatzi zuen: «A. Lertxundi'ren
euskera, geienean. onesgarri ta legezkoa da, izen-arazoak zenbaitetan
itz trabatsu ta ulergaitzetara daraman arren». Aranatarra
dugu.
(Ikus Y. Alzaga, Euskal Esnalea, 1914, 406 orr. eta 1925, 257 orr.;
G. Garriga, Bol. Amer. E. V., 1958, 93 orr. ta 1959, 47 orr.; L. Villasante,
HLV, 396 orr.; N. Kortazar, Cien autores vascos, 47 orr.; Auñamendi,
Literatura, II, Scrj orr.).
34,—MELTXOR GARAI TA ELEXPURU (1870-19.50)
Aita kaputxiñoa, ordena barruan Eskoriatza'ko Meltxor Maria
zeritzana. Erbestetik ibilli izan arren, euskai idazle ere bai.
«Irugarren Ordenako Zuzenbidea» argitara zuenean, au aitortzen
zuen Bilbao'ko Jesus'en Biotsaren Deya-'k: «Ondo dakigu
euskaldunok gure artean diran langillerik sutsu ta bizkorrenetakuak
dirala Aita Kaputxinoak. Orregatik asko zor diegu Frantzisko
Donearen seme zintzo onei. Era liburutxo onekin zorra
geitu egin zaigu. Izkera garbi, erraz eta gozo gozoan egiña dago;
eta Irugarren Ordenakoentzat txit egokia ta bear bearrekua da.
Irugarrendarrak ez diranak ere asko ikasi dezateke Aita Meltxiorren
esanetan» (J. B. Deya, 1924, 245 orr.).
BIZITZA PUSKAK.—^Eskoriatza'n jaio zan 1870-1-6'an. Eta
amazortzi urte zitula, 1888-5-ran, Ondarrabi'n, Arnute'ko kaputxiñoen
komentuan artu zuen praille jantzia. Urte ortan bertan,
nobiziadua amaitu baiño len, Bilbao'ra, Basurto'ko lekare-