Euskal Literatura III

Zergatik gera gure bizitza maitearekin jostatzen?
Eta zergatik jarritzen gera gauzik onena jokatzen?
Malíurtzen gera asten danian indarra zerbait ukatzen,
Ikusirikan nola dijuan asnase ona bukatzen.
G u e emengo biziera da bestearekiko utsa,
Betikotasun ederrarekin ote niteke ni kutsa?
Azaltzen zaigu oso illunki eriotzaren bisutsa,
Gorputza illik biur dedien lendik zan bezela, autsa.
Oar ontaz ere: ogibidez bezargin izanik, nolako artistak ziran
gure euskaldun zarrak, esan nai nizun.
(Ikus J. Vinson, Essai d'une Bibl. Basque, II, 665 orr.; Euskalzale,
1897, 327 orr. ta 1899, 371 orr.; Esku-Egundiya, 1910, 94 orr.; S.
Onaindia, MEOE, 377 orr.; A. Aizola, «Egan», 1963, 4-6, 247 orr.;
N. Kortazar, Cien autores vascos, 41 orr.; A. M. Labaien, Teatro Euskara,
1965, II, 179 orr.; Auñamendi, Literatura, II, 502 orr.).
23.-JOSE ARTOLA ELIZETXEA (1864-1929)
Pepe Artola, neurtizlari fina, Donostia'n jaioa duzu, 1864-
1-4'an, eta San Bizente elizan bataiatua. Gurasoak: Ramon eta
Manuela.
Zer bizimodu izan zuen? Ona Aita Zabaia'k: «Pepe ta bere
bi anaiak (Pako ta Ramon) aitaren bizimoduari segitu zioten, lenternero
ta pintatzaUe. Denda Puyuelo kalean (gaur Fermin Calbeton)
zuten, gaurko Restaurante Rodtt'tn aurrean. Bakoitzak
bere lana artu zun. Ramon linternero zebillen tellatuetan ta
guzi. Pako dekoradoak ta orrela egiteko. Pepe, berriz, etxez
etxe kristalak, ispilluak ta paretan papera jartzeko. Pintatu ta
barnizatu ere bai. Langille batzuk ere izaten omen zituzten
bere mende. Artista xamarrak izan bear zuten. Bein aita ta iru
anaiak Frantzitik deitu zituzten Baiona edo Burdeos aldeko
eliz bat pintatzeko» (Auspoa, Ustez lagun detan, IV, 11 orr.).
m