SANCTAE SEDIS - Libr@rsi

Appendixscilicet ut ieiunium eucharisticum minime frangatur, et pro altera missanullum accipiatur stipendium.60. Obligationem ieiunii, pro sacerdote secundam (vel tertiam inNativitate Dñi) missam celebraturo, demonstrare, idemesset ac solemAugusti offerre venalem. Satius erit et efficacius quaedam praelibarecirca quaerimonias contra dictum ieiunium in dies propalatas.Non enim desunt qui, lacymosis dicteriis, legis de ieiunio, vel incasibus iterationisservando, duritiem défient et nigris coloribus stomachidefatigationem, virium imminutionem, capitis dolores depingunt misellisacerdotis, qui, post primamhoris matutinis missam, et forte post catechismum,concionem, confessiones etc. aliam, versus horas meridianas,in alio distanti loco forsan impervio, celebrare tenetur, quin prius,una tantum vini guttula, uno solo lactis caffaeivehaustu, convenienterprovidere potuerit « ad necessariam sustentationem ventriculi » , proutin litteris Iulii III, in forma brevi, diei 15 Martii 1554 ad ImperatotoremCarolum V super ieiunio eucharistico indultum exposcentem, legitur(De synod, dioec, lib. 7, cap. 8, n. 19). Et inde libenter ac saepissimeinnuitur tempus iam advenisse quo Sedes Apostolica praefatamlegem, pro sacerdotibus ipsis, attemperare debeat sicut iam pro laicis,sanctam eucharistiam sumpturis, benignius relaxavit.6r. Parum me movent, fateor, grandiloquae illae lamentationes deaerumnis sacerdotum qui, propter aliam missam tardius celebrandam,ieiunium usque ad unam vel secundam post meridiem horam protraherecoguntur, quia :Primo « exaggeratum cum primis sacerdotis incommodum, usqueadeo grave non est ut ferri non possit. Siquidem nostra etiam aetatemultienumerantur qui per idem temporis spatium, ieiunium tolerant citraullum valetudinis detrimentum » (De syn. dioec, lib. 6, cap. 8, n. 12).Secundo, non agitur, in re nostra, de quotidiana vel frequenti abstinentia,sed ad summum de una, vel interdum de una et altera dieper singulas totius anni hebdomadas ; et coeterum vinum sacrificii, quodin prima missa sacerdos ebibit, suam naturalem non amittit virtutemquadamtenus nutritivam.Tertio, dato tandem et concesso quod sacerdotes ob ieiunium tardeprotractum sensim debilitentur, quid inde ? Nil, ut puto, veris Ecclesiaesanctae Dei sacerdotibus, nil gratius esse potest quam ut propter continuoslabores, propter nimiam in bonum animarum defatigationem, seseviribus paulatim deficere persentiant: « Ego ero, ait Dnus, merces tuamagna nimis ! »