Bernard Boller, Gottschalk d'Orbais de Fulda à Hautvillers

Gottschalk d’Orbais
de Fulda à Hautvillers :
une dissidence
182
IX. annexes
Quam occasu solis huius anxie recolimus,
Sed in solis magni morte plurimum confidimus.
Da nobis te inuenire placatum, piissime,
Cum tibi reddemus flatum singulari uespere,
Qui tempus ad uespertinum post actum diluuium
Oleae misisti ramum homini praesagium.
Nam quando misisti tuum filium carissimum
Tale tunc nobis et tantum contulisti oleum,
Quod omnes preoccuparet balsamorum gut(t)ulas
Et aromatum fraglaret super omnes uirgulas,
Ad cuius iam pedes iacet deuicta mortalitas
Cuiusque dono sanatur nostra nunc infirmitas,
Et a quo protrata morte regnat immortalitas.
Gloria sit deo, patri, proli quin spiritui,
Deo trino necnon uni, paci, uitae, lumini,
Nomini nimirum dulci diuinoque numini.
II. RytHMVs COMpLEtORIVs
Fluxit ille labor magnus, quem diurnum dicimus,
Et redit quietis tempus, quam nocturnam pangimus.
Esto nunc, dies aeterne, custos nobis intimus,
Qui nescis oriri, certe niecis et occumbere.
Tu uita, salus et quies, tu sine labe dies,
Tu lux perennis piorum, fons origo mentium,
Qui noctem quietis almam tribuis mortalibus,
Noctem, inquam, tenebrarum signatricem prouidis.
Eo ductu monuisti spatiando nouiter,
Illam quod diuisionem disceremus gnauiter
Principalem, quam tulisti luce atque tenebris,
Lucem probans esse bonam cunctisque perutilem
Prouidenter tenebrarum dirempta caligine,
Vbi lancem posuisti geminam iudicii,
Cum lex coepit exarari Moysi temporibus
Existens tuis deductor ad promissam patriam
Die nubis sub columna, nocte sub flammiuoma.
Ergo, Christe, tenebrosa tolle nobis opera
Sisque nobis nube mitis, non igne terribilis,