Bernard Boller, Gottschalk d'Orbais de Fulda à Hautvillers

IX. annexes
Virtutis uarie donauit amando decore.
Dignus et est uite hinc laudum per saecia fauore,
Si daret efficere id parili sine fine tenore,
Sincero certe iugiter redamandus amore
Et casto sancte metuendus ubique timore,
Competit assidue quem sancto efferre tremore,
Viscera largiri ualeant si nostra quid illi.
Indigus est nostri, qui nil utique emolumenti.
Non eget obsequii neque seruitii atque nec hymni.
Solus ob id domini potitur cognomine ueri
Et tamen ipse horum reliquorum siue bonorum
Est dator atque auctor ceu nosti tu, bone doctor.
Mente humili hunc ideo, si dat, benedicere certo,
Quod tribuit nobis talem te pignus amoris,
Qui seruare uelis et pangere dicta poesis,
Quae sancto flatu non uili inflata boatu
Dulciloquo affatu celebri rutiloque relatu
Demulcet mentem modulaminis huius egentem
Et solatur eam uariis languoribus aegram.
Diuersisque malis diuersa poemata psallis.
Sic cytharista etenim studuit celeberrimus olim
Cor sedare hominis fidibus psallendo canoris
Nimirum hominis iam regni honore carentis,
Quem draco crudelis uexabat et improbus anguis
Et uere merito dominum, quia liquerat ultro
Elatus fastu nimio feritatis et astu.
Huic te psalmistae, huic, inquam, similem cytharistae
Dixerim, amice sacer, generose poeta, frequenter
Qui modulando tui leuigas graue pectus alumni.
Atque utinam prosa tam dulcia tam speciosa
Tam praefulgida et tam suauia tamque decora
Tam pia, tam placida atque, quod est plus, tam mihi uera
Psallere magnifici pietas uoluisset amici !
Hic tamen id parco inde, alibi quod reddere spero,
Scripta fauente deo, licet id cito ut opto nequibo,
Multas ob causas, quarum primam esse uenustas
Gottschalk d’Orbais
de Fulda à Hautvillers :
une dissidence
199