lineament a latin itatis regni hungarle mediae et

instilutus ; dllnndo alkalmazdsu pap. Kon.
Egyh. 246.
Incaricum, praeceptum, mandatum;
meghagyds. It. incarico. Ljub. Mon. SI. IX.
23. an. 1409.
Incaripare, pro : incanipare, q. v. Ljub.
Mon. 81. XI. 31. an. 1313.
Incarminare, incantare; bubdjolni.
Nagy Hier.
Incarnare, (Du C.) carnem induere;
testte vdlni. It. incarnare. Fabo. Monm.
Evang. II. 348. quomodo una persona simplicissima;
divinitatis incarnatur.
Incarnatio, (Du C. 1.) Nota chronologica,
qua a Christo incarnate computatur;
Krisztus szuletese. Anon, et passim in datis
epistolarum.
Incarnatus germanus, tenacissimus
lingufe germanse; testesult nemet. Tok.
Lev. 118.
Incassare, cogere, exigere (Du C. intra
capsam includere); behajtani. Opin. P. III.
Sec. V. §. 4. (0.) 2. Fej. Jur. Lib. 427. (Joseph.
II. an. 1781). Art. Diset. Pos. 82.
Incassatio, exactio ; behajtds. It. esazione.
Gall, encaissement. Jogt. Eml. T. II. 1.
p. 428: incassationem vero quanti contribnlionalis
ita moderari studebit, ut. . . Opin.
Deput. 48. Kass. P. P. I. 35.
Incastellare, (Du C.) circummunire,
munitione circumdare; koriilsdnczolni. It.
incaslellare. End. p. 591. (Synodus Budensis
an. 1279.) 53. qui ecclesias, monasteria . . .
occupata detinent, aut. . . invadere, incantellare
. . . presumserint. Kat. Hist. VIII.
369. Bally. Leg. HI. 159. an. 1318.
Incastus, 3., impudicus; szemermetlen.
Wagn.
Incathedrare, (DuC. 1.) promovere
ad calhedram episcopalem; beiktatni. Pel.
calh. S. Pelri s. c. 1: In hac feslivitate est
Petrus incathedratus.
Incatteus, Incattea Pars, V. Incaiiws.Kass.
Jur. Civ. 1.129. Imprimis tanien
quoniam Paries Incatteaes&pe ad personaliter
comparendum . . . evocantur. Torvt. Msz.
Incattus, in causam attractus (scriptura
compendiosa); alperes. Kovy. El. 621. Incattus
seu Incausatus (a voce caussor, qua3
eliam accusare significat) in poenalibus Reus
vel Reus conventus vocari solitus est Persona
iudicialis, a qua vel contra quam aliquid
eoram iudice petitur. Hajnik Perjog. 164.
Incausam attractus, 3., V. Incattus.
Pesly Szor. III. 256. Anna Incausam
attracta. Szek. Okl. II. 87.
Incausatus, V. Incattus.
Iiicaustum, (DuC.) atramentum; tenta.
Verancs. VI. 283. 0 egregium fratrem, qui me
palrise sitientissimum ne incausto quidem atque
papyro explere voluerit.
Incautela, 83, (Du C.) inadvertentia;
vigydzatlansdg. Nagy Hier. Cf. Salvian.
Gub. D. 6. med.
Incelabilis, quod celari non potest, manifestus
; el nem rejthetS. Kuk. Jur. I. 119.
an. 1350: incelabilis sinceritatis . . . impressio.
Incendialis, ad incendium pertinens;
tilzi Pfahl. Jus. Georg. 316. Quae instrumenla
ad supprimenda incendia coemla sint 2. Quomodo
puncta incendialis ordinis per Coniitatuni
elaborali efl'octuala sint. Cf. Terlull. ad
Nat. 1., 18.
tneendiariattis ineircumscriptibiUs 325
Incendiariatus, us, facinus incendiarii
et crimen ; tuzvetseg, gyujtogatds. Kovy El.
49. Capi potest Nobilis ob homicidium, furturn,
rapinam, praadocinium, latrocinium, incendian'a£wm,-adullerium.
Kass. Encli. III.
134. Crimen incendiariatus.
Incendiarii Scyphones, siphones
ad incendium compescendum ; tiizi fecskenddk.Gurios.
Misc. 194. Cur aspersa maximo cum
impelu aqua melius ignis exlingualur ? Sic
vulgo Incendiarios Scyphones adhibemus,
cum tecta ipsa flagrant ardentque labulata.
Incendimentum, ardor animi; hev,
tuz. Fej. VI. 24., 28. Princeps tamquam devolus
minister et executor in suo iure generali
et presertim in his, in quibus suos progenilores
novit ipsam (ecclesiam) magnificasse
et dotasse, exactc diligencie incendimento
debet utique conservare.
Incendiorum indemnisatoria
societas, societas sartiendis damnis per
incendium factis; tuzkdrmento tdrsasdg.
Torvt. Msz.
Incensanter, pro : incessanter, continenler;
folyton. Cod. Dip. Briiss. II. 312.
Beglerbegus et frater Georgius ad alter alterum
incensanter scripserunt.
Incensare, (Du C.) suffire, thure adolere
; betomjenezni. Stat. 2 : in solemni Processione
... nee Episcopus nee Canonici incensabuntur.
Beng. Ann. Er. Coenob. 511.
Incensarium, (DuC. acerra, thymiamaterium,
naviculaad reponendumincensum);
tomjenzo edeny. Nagy Hier.
Incensivus, 3., vim incitandi habens;
izgato szer. Vern. Psych. 49. Omnia incensiva
condimenta cibos el polus . . . uti caffam,
vinum, crematum . . . angue pesleque
peius fugeris.
Incensum, (Du C. 2.) thus; tomjen.
Nagy Hier. Cf. Inscr. Fratr. Arv. ap. Marin. p.
639. Isid. Orig. 4., 12.
Incensus, i, (DuC. 2.) census, vectigal;
ado. Th. Vet. Mon. I. 93. an. 1231. decimas...
primilias, incensum, que de Camera Regis
ecclesie debentur. Dip. Reip Rag. 45. Knauz
M. E. Str. I. 167.
Incentor, concilalor; bujtogato, szito.
Arch. Ver. Sieb. VII. !., 31. an. 1766. incentoribus
poena dictata. Cf. Ammian. 15., 1.
Oros. 5., 19., 6., H.
Inceptivus, 3., incipiens; kezdo. Severini
37. Vern. Log. 84.
Jncernicolus, 3., ad incerniculum perniens;
szita, pitle.. Vect. Ref. E.: Tela iricernicola
vulgo Paitl dicta.
Incerniculum, maioris modi cribrum;
szita. Kol. Cod. 37. Cf. Cato R. R. 13., 1.
Lucil. ap. Non. 88., 26. Plin. 8. 44., 69.
Incertitudinalis, incertus, improvisus;
esetleges, bizonytalan. Fej. VII. 218.
Priores... a nobis postulaverunt, ut quasdam
literas . .. propter varia discrimina et temporum
incertitudinales occurrentias de verbo
ad verbum redigi et transummi prasentibus
faceremus.
Incertitude, (Du C.) incerla belli, forlunae,
casuum inconstantia; biznnytalansdg.
Wagn.
Incessabilis, (DuC. selernus) 'conlinuus,
non inlermissus, pcrpeluus ; sziinctlm,
folytmiox. Wagn. Cf. Marl Capell. 1., 14.
Gael. Aur. Tard. 4., 6.
Incessanter, (Du C.) assiilw', sine in-
termissione; szunetleniil. Wagn. Cf. Cod.
Justin. 11., 42., 10 fin. Sidon. Ep.8., limed.
Inchanovare, V. Incanapare. Ljub.
Mon. SI. XL 279. an. 1347.
Inchoatus, 3., integer; meg csak kezdett,
ep, egesz. Arch. Rak. VIII. 352. Charta
una inchoata foliatilis argenti.
Incidentalis, fortuilus, casu oblatus;
esetleges, mellekes. Ger. zufallig. Pel. Pom.
L. I. P. IV. Incidentalis pars quarta de angelice
salutalionis a nobis frequenlatione.
Kovy El. 522. Georch. H. T. IV. 85.
Incidentaliter, interponendo (Du C.
obiter); kozbevetoleg. Kov. Form. St. 44.
Ob hoc pro lali necessilale incidentaliter in
loco isto ulile esl istas formas ponere pro cautela
prsenotata.
Incidenter, (DuC. per accessionem)
casu, forluilo; esetleg, veletleniil. Wagn.
1. Incidentia, at, repenlina, subila cogitatio,
inventum ; dtlet. Vern. Psych. 501. Slupidi
homines se inopes ingenii et incidentiarum
(talalmanyok, Einfalle) in societate exhibenl.
Torvt. Msz.
2. Incidentia, 33, aclus incidendi; beeses.
Szenliv. Cur. Misc. Dec. III. P. V. 97.
colorum apparentium varietatem oriri ex diversa
incidentia luminis.
Incidentise, casus; esemeny. Beng.
Ann. Er. Cosnob. 258 : Descendendum mine
ad particulars CoBnobitorum incidentias.
Incignerius, i, artis muniendi magister;
mernok. Rac. Mon. SI. XIII. 76. an. 1349.
Incinerare, (Du C.) in cineres redigere;
elhamvasztani, hamuvd egni.
Szenliv. Cur. Misc. Dec. II. P. I. p. 167. Sed
cur polius sic lapis dissolulus non abit in cineres
? Quia ilia communiter calcinantur, qua?
flammam non concipiunt, ilia vero incinerantur,
quse flammescunt. Cf. Finaly.
Iiicineratio, incendium (DuC. resolutio
in cineres); elhamvasztds. Olah. Cod.
Ep. 155. Nam si velim loca enumerare, in
quibus a tempore incinerationis Budensis
nunc brevius nunc tardius pro temporis conditione
rerumque progressu perslilimus. Szek.
Okl. II. 5. Pel. Serm. (Pascha 11. x.)
Incinoth, legendum : in Cinoth. Cinolh
vero est pluralis hebraica? vocis kina = cina.
qua3 elegiam significat; siralmi enek. Bally.
Ger. 37. Sic invenies fecisse Isaiain, sic Jeremiam,
qui tolius mundi Incinoth sui mala
deflevil. Sensus itaque hie est: ita feccrunt
Isaias, sic Jeremias, qui totius sui mundi mala
in Cinoth id est in elegiis defleverunt.
Incipiuntur, pro: incipiunt. Fjp.
Szam. p. 103. an. 1394: incipiuntur percepta
civitalis.
Incirca, (DuC.) circiter; korulbeldl
Opin. P. I. §. 12.
1. Incircumcisus, 3., non circumcisus
; korul nem metelt. Rcik. On. 147. incircumcisos
Philisteos.
2. Incircumcisus, 3., impolitus, rusiicus
(Du C. intemperans, qui flagitiose vivit);
faragatlan. Ger. ungehobclt. Br. Resp. p.
59 : et inler reliquos me quoque ttngua incircumcisa
laceraveril. Fej. III. 463 : non ila
fuissel insolens, non ila laxasset os suum, nee
sic incircumcisum la hi urn habuisset.
Incircumscriptibilis, (DuC.) qui
nullislimitibus circumscribi polest; hatdrtalan.
Fej. I. 176. Duas enini volunlates in
Chrislo non mimilas, quia et dua; operationes: