lineament a latin itatis regni hungarle mediae et

Sensificare Sententia absolutoria Sontinclla GOT
linens; erzo, e'rzesvivo', erzeshozd. Abeles.
25. Cf. Lucr. 3., 241., 246., 273., 380.,
569., 937.
Sensificare, (DuC.) sensibus subiicere,
ad sensus revocare, scntire facere ; megerze-
.kiteni. It. rendere sensibile. Vern. Met. 31.
Categorise intelleclus extra coniunctionem cum
calegoriis sensualibus cogitata pur*; in hac
autem coniunctione cogitatae sensificatae seu
schematisatae categoric possunt appellari.
Saltern qua tales schemate utpote vestilae possunt
ad obiecta experiential accomodari, nam
haec nonnisi a sensu et intellectu in communi
activitate constitutis revera cognoscuntur. Cf.
Mart. Capell. 9., 308.
Sensilitas, animi nature mollities; erzekenyseg.
It. sensibilita. Vern. Phil. Mor. 357.
Indulgenlise opposita est nimia sensilitas, seu
facultas omnia aliorum facta suam iniuriam interpretandi.
Sensio, actus senliendi, sensus ; erzes.
It. sentire, sentimento. Vern. Psych. 25. Sic.
senlimus dolorem vel voluptatem: facultas
fundamentum possibilitatis phaenomenorum
in se continens, facultas sensionum audit.
Sensitivo-rationalis, sensilis et rationis
compos, particeps . . . sensibus et ratione
praeditus; erzeki-eszes. It. sensuale e
razionale. Vern. Met. 28. Homo est ens sensitivo-rationale.
Sensitivus, 3. sensibus subiectus; erzeki.
It. sensibile, sensuale. Ger .sinnlich. Pel.
Pom. L. HI. p. 3. a. 1. c. 1. Repleta est malis,
scilicet pene, anima mea, scilicet sensitiva.
Sensi vitas, V. Sensilitas. Torvt. Msz.
Sensivus, 3., verus, accuratus (quod
sensibus respondet); igaz, helyes. Batty.
Ger. 144. Nam formativi characteres, nisi sensivi
sunt, occidentales promulgantur.
1. Sensualis, ad sensum, signiflcalum
pertinens; ertelem szerint valo. WerbSczi.
311. Transsumptio autem : est alicuius privilegii,
non sensualis, sed verbalis, in aliud
privilegium translatio.
2. Sensualis, voluptatum, quae ad sensus
pertinent, studiosior; erzekies, buja. It. sensuale.
Ger. sinnlich, wolliislig. Wagn.
Sensualitas, appetitus voluptatum; er-
zekiseg. It. sensualita. Ger. Sinnlichkeit. Cod.
Dip. Arp. Cont. VI. 275. Oculi sapientis in
capite eius; cuius superior pars est ratio et
inferior sensualitas.
Sensualiter, ad sensum; ertelem szerint.
Kub. D. Hont. I. p. 74. (Carolus I. 1322)
litteras . .. sensualiter conscriplas. Sz6k.
Okl. I. 229.
Sensum, i, quod mente conceptum est;
fel fog as. Pazm. Dial. 401.
Sensus commuiiis, karszellem.
Reg. Turm. Prat. 19. et nobilis huius insituti
sensum communem (Esprit de corps) secum
tulerit.
Sensus Josephinus, qu« Jos. II.
imper. sentiebat; erzulet. (II. Jozs. csaszar
alatt). Lzb. Cod. Med. III. Prooem. 3.
Sensus literalis, proprius, simplex
verborum sententia, Iitera3 potestas; betu szerent
valo ertelem. Torvt. .Msz.
Sensus moralis, sensus honesti et
decori; erkolcsi e'rze'k. Imre Phil. 270.
Sentenciare, sententiam ferre, censere;
velemenyt mondani. Knauz. M. E. Str. I.
266. 267.,
Sentencionarius, 3., sententiam ali-
cuius continens; hatdrozatot tartalmazo.
Cod. Dip. Hung. And. V. 212., 16., postmodum
ad nos reversi concordiler retulerunt,
quod ipsi iuxta informacionem premissarum
literaru'm sentencionariarum ipsius magniflci
viri comitis Pauli iudicis curie vestre reambulassent
eandem per suas veras metas et
antiquas.
Sententia absolutoria, sententia,
qua quis iudicio absolvitur; feloldo itelet.
Torvt. Msz.
Sententia calumnise, qua quis calumniator
condemnatur; patvarkodds irdnt
hozott itelet. Hajnik. Perjog. 395.
Sententia capitalis, qua quis capilis
condemnatur; fovesztesi itelet, haldlos itelet.
It. sentenza capitale. Tisztb. Ir. — Hajnik
Perjog. 389.
Sententia condescensoria, V.
Condescensoria. Torvt. Msz.
Sententia convictiva, qua quis condemnatur
; marasztalo itelet. Georch. H. T.
III. 159.
Sententia decretoria, sententia ultima,
decernens; donto itelet.Szeniiv.Curios.
Misc. Dec. III. P. X. 58.
Sententia definitiva, V. Sententia
decretoria; iigyhatdrozo, iigy donto itelet.
Opin. P. II. de ordine Jud. C. XXIV. §. 1.
Sententia est: causa in Judicium deduct*
legitima Decisio. Quae prout vel causam principalem
vel solum incidens punctum dirimit
est, vel definitiva; vel interlocutoria.
Sententia inappellabilis, sententia
; in qua provocation! non est locus; feljebb
nem vitetheto' itelet. Torvt. Msz.
Sententia infamia3, qua quis infamia
notatur; becstelenseggel sujto itelet.
Hajnik Perjog. 395.
Sententia Interlocutoria, V. Sententia
definitiva; kozbeszolo-, kozbenjdro
itelet. Kovy El. 711. Sententia interlocutoria
incidens aliqua quaestio superatur v.
gr. circa exceptiones, testes authenticandos
vel incidentalia birsagia aut quid cui incumbat
facere vel probare in processu. Tisztb. Ir.
Sententia lethalis, sententia, qua
quis capitis damnatur; haldlos itelet. Jokai
Erd. ar. k. III. 131.
Sententia meritoria, finalis, in
merito rei ultimum lata sententia ; e'rdemleges,
vegso, eldonto biroi itelet. Kon. Esyh.
405.
Sententia notoria, sententia in crimine
laesae Majestatis lata; felsegsertesi itelet.
Ac. Com. Sopr. p. 125: Articulus 104
Anni 1659. ut in executione sententiarum
notoriarum portiones haeredum tempore
executionis... intacte relinquantur. Recon.
an. 1659. p. 737.
Sententia per non venit, in eum
lata, qui recusavit se iudicio tistere; makacskoddsi
itelet. Tor. Tar. 1887. p. 592.
Sententia privatoria, qua quis aliqua
re privandus declaratur; megfoszto itelet.
Vuch. Jur. Feud. 221. Pcena felonies non
incurritur ipso facto, sed, ut vasallus feudo
excidat, opus est sententia privatoria.
Sententia remissoria, V. Remissoria.
Torvt. Msz.
Sententia superrevisoria, ab ultimo
tribunal! iterum explorata sententia;
utolso birosdg lorvenyszeki ielete. Torvt.
Msz.
Sententialiter, per sententiam (Du C.);
itelet es jog szerint. Cod. Dip. Arp. Cont. III.
67. taliter inter easdem partes in scriptis sententialiter
ordinamus, arbitramur, laudamus,
componimus, pronunciamus, precipimus, et
mandamus. Cf. Macrob. Sat. 5., 16.; Terlull.
Cam. Chr. 18 med.
1. Sententiare, V. Sentenciare (Du C.)
Kol. Am. II. p. 119. (Andre* II. an. 1228 sententia)
unde nos cum nostro Palatino ... sententiavimus
contra infldeles servos etc. Szer.
not. p. 65. Cod. Dip. Arp. Cont. III. 73. Pel.
Serm. Hiem. 30. x. Kronst. I. 164. Werboczi
373.
Sententiarii, qui una cum iudicibus et
comitibus regebant Nonamurbem (DuC. al. s.)
Ljub. Mon. SI. 1.173.
Sententiatenus, ex sentenlia; iteletlel,
itelet szerint. Art. D. 1840. p. 24.
Sententiatio, damnatio, actus sententiaj
ferendae; eliteltetes, itelethozds. Werboczi
405. Sed hie quaeritur, utrum filius post
sententiationem patris natus, qui nullam
portionem de iuribus paternis (sicuti praemissum
est) habere permittitur etc. Tor. Tar. XV.
149. Sententionales, litterae senlentiam
continentes; iteletlevel. Georch. H. T. IV.
243. Sententionales absolutionales,
sententiam absolventem continentes lilt.; felmento
iteletet tartalmazo level. Kov. Form.
St. CLXXI. Sententionales Absolutionales
in negotio Commissionis Neo-Aquisticae ratione
remonstratorum in Bonis Controversis
Jurium.
Sententionales transmissionales,
Sententiam continentes transmissse lit.;
iteletet tarlalmazo dtkiildo level. Kov.
Form. St. CLXXI. Sententionales Transmissionales,
vi quarum Causa in sede Judria
Coitus revisa pro maturiori Discussione ad
Tabulam Regiam transmittitur cum tota serie
processus.
Sententionaliter, ex sententia ; hatdrozat
szerint. Knauz. M. E. Str. I. 314.,
383.
Sententionare, capitis damnare ; ha-
Idlra itelni. Szaz. III. 3.
Sentimentalis, molliores sensus excitans,
quo animus suaviter afficitur; erzekeny.
Jokai Regi jo Tbl. 30. sentimentalis jelenetek.
Vern. Psych: 291.
Sentimentalitas, naturae mollities;
erzekenyseg, erzelgosseg. Greg. Aesth. 58.
Receptivitas pro affectibus aestheticis vulgo
vocatur Sentimentalitas.
1. Sentimentum, sensus, affectio
animi; (DuC. 2.); erzulet. Reg. Turm. Praet.
32. Data porro^ occasione, bona de Praepositis
et servitio Sentimenta Praetorianis instillare
Secundarius Locumtenens ne obliviscatur. Pel.
De S. Thoma s. III. c. 4. Jogt. Eml. III. 238.
Arch. Rak. VIII. 241. Pril. Abaci. 111.
2. Sentimentum, (DuC. 1.) sentenlia,
existimatio ; velemeny. Lzb. Cod. Med. T. II.
234 : medicorum eliam ... Sentimentum exposcanl.
Sentinare, (Du C.) senlinam exhaurire;
a budos vizet kimeriteni. Ljub. Mon. SI. V.
244. an. 1334: pro sentinando el mondando
galiono. Cf. Augustin. Homil. 42.
Sentinella, se, excubiaa V. s. Scutarius;
H. sentinello.