Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

DE BEZIELDE VIOOL 99
verder en sprak met een voorgewende kalmte:
‘Franz, beste jongen, ik zeg je dat de kunst van die vervloekte
Italiaan niet natuurlijk is, en dat die noch is toe te schrijven aan
studie noch aan genialiteit. Ze werd nooit op de gewone
natuurlijke manier verkregen. Je hoeft me niet op die woeste
manier aan te staren, want wat ik zeg wordt door miljoenen
mensen verteld. Luister naar wat ik je nu vertel, en probeer het
te begrijpen. Heb je gehoord van het vreemde verhaal dat over
de beroemde Tartini wordt gefluisterd? Hij stierf op een mooie
zaterdagavond, gewurgd door zijn vertrouwde demon, die hem
had geleerd hoe hij zijn viool kon begiftigen met een menselijke
stem door daarin met behulp van bezweringsformules de ziel
van een jonge maagd op te sluiten. Paganini ging een stap
verder. Om zijn instrument te begiftigen met het vermogen
menselijke klanken voort te brengen, zoals snikken, wanhoopskreten,
smeekbeden, gekreun van liefde en boosheid – kortom
de meest hartverscheurende klanken van de menselijke stem –
werd Paganini niet alleen de moordenaar van zijn vrouw en zijn
minnares maar ook van een vriend die met meer genegenheid
aan hem was gehecht dan welk ander wezen ook op aarde. Toen
maakte hij uit de darmen van zijn laatste slachtoffer de vier snaren
van zijn magische viool. Dit is het geheim van zijn betoverende
talent, van die overweldigende melodie, die combinatie
van klanken die je nooit zult kunnen beheersen tenzij . . .’
De oude man kon zijn zin niet afmaken. Hij deed aarzelend
een stap terug bij de duivelse blik van zijn leerling, en bedekte
zijn gezicht met zijn handen.
Franz ademde zwaar, en zijn ogen hadden een uitdrukking
die Klaus aan die van een hyena deed denken. Zijn gelaatskleur
was als die van een lijk. Hij kon enige tijd niet spreken, maar
snakte slechts naar adem. Ten slotte mompelde hij langzaam:
‘Is het u ernst?’
‘Ja, want ik wil je helpen.’
‘En . . . en gelooft u werkelijk dat als ik maar de middelen
had om aan menselijke ingewanden te komen voor snaren,
dat ik dan Paganini zou kunnen evenaren?’ vroeg Franz na