Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

246 OCCULTE VERHALEN
‘Waarom, ik dacht dat de neofiet daar, vrij van de vernietigende
zorgen van het moderne leven, een gelukkige doortocht maakte
over zuivere wateren naar de oevers van de eilanden van geluk.’
‘Verre van dat. Hoewel dat gebied door de geestelijke zon de
weldadige invloed ondergaat van die grote wijzen die terwijl ze
paranirvå∆a ingaan, hun verzamelde goedheid afwerpen ter
wille van ons, wordt het ook getroffen door de duistere invloed
die door de donkere kant van de maan wordt geconcentreerd,
en wel met onverminderde kracht. De kleine verleidingen en
moeilijkheden van uw leven zijn niets vergeleken bij die strijd,
want dan realiseert men zich dat ‘het zelf de vijand is van het
zelf, en ook zijn vriend’ (Bhagavad Gîtå, 6:5).’
‘Maar,’ zei ik, ‘was het een grote fout waardoor u tot die taak
werd veroordeeld?’
‘Nee, niet groot zoals u het uitdrukt. Maar toch groot genoeg;
en als gevolg daarvan moest ik een keuze maken. In Carácas zag
u me als een bepaald soort illusie. Daar deed ik wat werd verlangd;
de illusie is, afgezien van de ogen ervan, volmaakt. Nu
ziet u een andere illusie, en toch tegelijk een werkelijkheid in de
betekenis die moderne wetenschappers aan dat woord geven.
Het is een lichaam dat leeft en zal sterven. Het karma is misschien
hard, maar ik mopper niet. Maar het is niet in elk opzicht
een illusie, als u weet dat hoewel dit lichaam spreekt en denkt, ik,
de spreker, voor u toch niet zichtbaar ben.’
Dit zijn niet mijn woorden. Als sommige ervan de lezer zinloos
of vreemd voorkomen, maak de schrijver dan geen verwijten.
Er zijn mensen die het kunnen begrijpen. Er zijn anderen
die latente gedachten hebben die slechts deze woorden nodig
hebben om die te activeren. Ik kan over hem niet verder in
detail gaan dan wat hierboven is gezegd, want hij had zijn redenen
om mij daarvan te weerhouden, hoewel hijzelf aan een
ander misschien meer erover zou zeggen.
Hij heeft één merkwaardig en interessant feit genoemd,
dat het denken van sommigen van u zal stimuleren. Toen ik
verwees naar het lichaam dat hij gebruikte, of leende, zei hij:
‘Weet u niet dat er op die manier veel experimenten mogelijk