Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

76 OCCULTE VERHALEN
elkaar op; daar was de bazaar met zijn nauwe, overdekte doorgangen,
de kleine winkels aan elke kant, de koffiehuizen met
zwaar rokende Turken; en toen ze ons voorbijgleden of wij hen,
gooide een van de rokers de nargileh en de koffie van een ander
ondersteboven, en de stortvloed van geluidloze scheldwoorden
maakte ons erg aan het lachen. Zo reisden we met het beeld
mee, totdat we bij een groot gebouw kwamen dat ik herkende
als het paleis van de minister van financiën. In een greppel achter
het gebouw en vlak bij de moskee lag mijn arme Ralph in
een plas modder, zijn zijdeachtige vacht geheel besmeurd!
Hijgend en ineengedoken alsof hij uitgeput was, scheen hij bijna
dood; en om hem heen waren enkele straathonden die er
verwaarloosd uitzagen en die in de zon knipoogden en naar
vliegen hapten!
Ik had alles gezien wat ik wenste, hoewel ik tegen de derwisj
met geen woord over de hond had gerept en meer uit nieuwsgierigheid
was gekomen dan met de gedachte aan enig succes.
Ik was ongeduldig en wilde direct weggaan en Ralph terugvinden
maar toen mijn vriendin me smeekte nog even te blijven,
stemde ik met tegenzin in. Het toneel verdween geleidelijk en
mej. H ___ ging op haar beurt naast de derwisj zitten.
‘Ik zal aan hem denken’, fluisterde ze mij in mijn oor met
een geestdrift die jongedames gewoonlijk hebben wanneer ze
over de aanbeden hem spreken.
We zien een uitgestrekt strand en een blauwe zee met witte
golven die dansen in de zon, en een grote stoomboot doorklieft
de wateren langs een verlaten kust en laat een melkachtig spoor
achter. Het dek is vol leven, de mannen zijn druk bezig aan de
voorkant, de kok met een witte muts en voorschoot komt uit de
kombuis, officieren in uniform lopen rond, passagiers vullen het
achterdek, luieren, flirten of lezen, en een jongeman die we beiden
herkennen, komt naar voren en leunt over de reling. Dat is
hem.
Mej. H ___ snakt even naar adem, bloost en glimlacht, en
concentreert zich opnieuw. Het beeld van de boot verdwijnt;
de magische maan blijft enige ogenblikken leeg. Maar nieuwe