Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

30 OCCULTE VERHALEN
handen gaf en bleef me kalm aanzien, ik moet misschien zeggen
door me heen zien, in waardig stilzwijgen. De bonze, van wie
het vriendelijke gelaat straalde van medeleven, kwam naar me
toe of ik een ziek kind was, legde zijn handen zacht op de mijne
en zei met tranen in de ogen: ‘Vriend, u moet deze stad niet
verlaten voor u volkomen gezuiverd bent van uw contact met
de lagere Dai-Dzins (geesten), die moesten worden gebruikt
om uw onervaren ziel naar de plaatsen te brengen die zij vurig
verlangde te zien. De toegang tot uw innerlijk zelf moet tegen
hun gevaarlijke indringing worden afgesloten. Verlies daarom
geen tijd, mijn zoon, en sta de heilige meester toe u onmiddellijk
te zuiveren.’
Maar niets kon dover zijn dan toorn, als die eenmaal is opgewekt.
‘Het levenssap van de rede’ kon niet langer ‘het vuur van
de hartstocht doven’, en op dat moment was het mij onmogelijk
naar zijn vriendelijke stem te luisteren. Ik kan me zijn gelaat
niet zonder genegenheid herinneren; zijn naam zal ik altijd met
een zucht van ontroering uitspreken, maar op dat moment dat
ik nooit zal vergeten, toen mijn hartstochten hoog oplaaiden,
haatte ik de vriendelijke, goede oude man bijna. Ik kon hem
zijn bemiddeling in dit geval niet vergeven. Als enig antwoord
ontving hij daarom van mij een ernstig verwijt, een krachtig
protest tegen de gedachte dat ik mijn visioen ooit in een ander
licht dan dat van een onbetekenende droom en zijn Yamaboeshi
als iets beters dan een bedrieger kon zien. ‘Ik vertrek
morgen, al moest ik als straf daarvoor mijn hele vermogen verliezen’,
riep ik wit van woede en wanhoop.
‘U zult het uw hele leven berouwen als u vertrekt vóór de heilige
man iedere toegang tot uw ziel heeft afgesloten tegen de
indringers die altijd op de loer liggen en gereed zijn om de open
deur binnen te gaan’, was het antwoord. ‘De Dai-Dzins zullen
zich van u meester maken.’
Ik onderbrak hem met een ruwe lach en stelde ook botweg
een vraag over het loon dat de Yamaboeshi van mij verwachtte
voor het experiment met mij.
‘Hij heeft geen beloning nodig’, was het antwoord. ‘De orde