Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

KARMISCHE VISIOENEN 125
V
Fraai zijn de badplaatsen aan de Middellandse Zee. Een eindeloze
reeks zwarte, ruwe rotsen strekt zich in de branding uit,
ingesloten tussen het gouden zand van de kust en het diepblauwe
water van de baai. Hun granieten voorkant offert zich
op aan de felle noordwestenwind en beschermt zo de huizen
van de rijken die aan de voet ervan aan de landzijde liggen weggedoken.
De bouwvallige huisjes aan de kust zijn blootgesteld
aan de wind en bieden de armen onvoldoende beschutting.
Hun verwaarloosde lichamen worden vaak verpletterd onder de
muren die door de wind en de woedende golven zijn afgebrokkeld
en weggespoeld. Maar ze volgen slechts de grote wet van
het overleven van de sterksten. Waarom zouden zij worden
beschermd?
Heerlijk is de ochtend wanneer de zon opkomt met gouden
ambertinten en haar eerste stralen de rotswanden strelen van die
prachtige kust. Vrolijk is het gezang van de leeuwerik, wanneer
hij opstijgt uit zijn warme nest van gras en de morgendauw
drinkt uit de diepe bloemkelken; wanneer de knop van de roos
trilt onder de liefkozing van de eerste zonnestraal, en hemel en
aarde elkaar glimlachend begroeten. Alleen het ziele-ego is
bedroefd als het van zijn hoge rustbed tegenover het wijde venster
dat uitziet op de baai de ontwakende natuur gadeslaat.
Hoe kalm nadert de zon haar hoogste punt terwijl de schaduw
op de zonnewijzer langzaam naar het rustuur kruipt! Nu
begint de warme zon de wolken op te lossen in de heldere
lucht en de laatste flarden ochtendmist die in de verte nog rond
de toppen van de heuvels hangen, verdwijnen erin. De hele
natuur maakt zich gereed om op het warme en trage middaguur
te rusten. De vogels staken hun gezang; ze laten hun zachte
bonte vleugels en hun slaperige kopjes hangen, en zoeken
bescherming tegen de brandende hitte. Een vroege leeuwerik
is bezig een nest te bouwen in de aangrenzende bosjes onder
de trosbloemen van de granaatappel aan de lieflijke baai van de