Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

De leer van de PerZEN
VVÓÓR DE SCHITTERENDE diamant op de mysterieuze berg achter
de tempel haar glans begon te verliezen, hadden vele vreemdelingen
het Eiland bezocht. Onder hen bevonden zich leerlingen die
uit Perzië kwamen. Ze hadden die grote afstand afgelegd om
meer kennis te zoeken, want in hun eigen land werd de waarheid
meer en meer vergeten. Ze lag verborgen onder een dikke laag
van fantastische interpretaties van uitspraken van hun wijzen, die
snel in bijgeloof veranderden. En deze jongemannen dachten dat
ze op het Eiland, waarvan de roem zich over land en zee had verbreid,
kennis en wijsheid en de weg tot macht zouden vinden. En
toch, hoewel ze deze geestelijke instelling hadden, beschouwden
ze sommige dingen als een uitgemaakte zaak, zelfs voor wijzen.
Wat ze zeiden, had op mij niet veel invloed, totdat ze enkele
geschriften van de profeten van hun land begonnen te citeren, en
hiermee probeerden aan te tonen dat mensen, hoewel goddelijk
en onsterfelijk, soms in dieren, vogels en insecten transmigreerden.
Omdat enkele oude boeddhistische monniken jaren tevoren
hetzelfde idee naar voren hadden gebracht en daarbij hadden
gezinspeeld op een geheim dat daarachter verborgen lag, begonnen
de uitspraken van deze bezoekers me in verwarring te brengen.
Ze citeerden deze regels van de profeet, de grote Abad:
Zij die in een tijd van welvaart, pijn en lijden ondergaan, lijden als
gevolg van hun woorden en daden in een vorig lichaam, waarvoor de
Hoogst Rechtvaardige hen nu straft.
Wie het kwade doet, straft Hij eerst met pijn in de menselijke vorm,
want ziekte, het lijden van kinderen – hetzij in de moederschoot of