Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

12 OCCULTE VERHALEN
‘Hoe zou dat kunnen worden herhaald?’ hield ik aan, hogelijk
geamuseerd. ‘Waarmee denkt u dat ik me zou bezighouden
voor ik opnieuw incarneerde?’
‘In dat geval’, zei hij, langzaam sprekend en ieder woord
afwegend – ‘in dat geval, zou u, vrees ik, alleen maar de tempeldeur
moeten openen en sluiten, telkens en telkens weer, gedurende
een periode die, hoe kort ook, u een eeuwigheid zou toeschijnen.’
Deze soort bezigheid na de dood scheen mij op dat moment
zo belachelijk in zijn ongehoorde dwaasheid, dat ik door een
bijna niet te stuiten lachbui werd overvallen.
Mijn eerbiedwaardige vriend was nogal verbijsterd toen hij
het gevolg zag van zijn metafysisch onderricht. Hij had zo’n
pret blijkbaar niet verwacht. Maar hij zei niets, zuchtte alleen en
staarde me met nog grotere welwillendheid aan, terwijl er
medelijden uit zijn kleine, zwarte ogen straalde.
‘Vergeef me mijn lachbui’, verontschuldigde ik me. ‘Maar
werkelijk u kunt toch niet ernstig menen dat de ‘geestelijke toestand’
die u bepleit en waarin u zo vast gelooft, alleen bestaat in
het na-apen van bepaalde dingen die we tijdens het leven doen?’
‘Nee, nee; niet na-apen, maar slechts krachtiger herhalen; de
hiaten aanvullend die er tijdens het leven ten onrechte in de
resultaten van onze daden bleven en van alles wat we op het
gebied van de geest, de enige werkelijke toestand, hebben volbracht.
Wat ik zei was een illustratie, en voor u die met de
mysteriën van de zielenvisie geheel onbekend schijnt, was die
waarschijnlijk niet erg begrijpelijk. Ik moet het mezelf verwijten.
Ik wilde u duidelijk maken dat men – omdat de geestelijke
staat van ons bewustzijn, bevrijd van zijn lichaam, slechts het
voortbrengsel is van alle tijdens ons leven verrichte geestelijke
handelingen – van een vruchteloze daad geen gevolgen kan verwachten,
afgezien van de herhaling van de daad zelf. Dat is
alles. Ik hoop dat u zulke vruchteloze daden bespaard mogen
blijven en dat u ten slotte bepaalde waarheden zult inzien.’ En
met de gewone Japanse plichtplegingen als afscheid vertrok de
eminente man.
Helaas, helaas! Als ik toen had geweten wat ik daarna heb