Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

88 OCCULTE VERHALEN
toe. Maar ze viel bijna flauw toen ze hoorde dat haar geliefde
zoon definitief weigerde naar de kerk te gaan. Hij ging nooit
naar de kerk, antwoordde hij koeltjes. Het was tijdverspilling;
bovendien werkte het luide galmen van het oude kerkorgel op
zijn zenuwen. Niets kon hem bewegen zich te onderwerpen aan
de marteling van het luisteren naar dat gammele orgel. Hij was
vastbesloten, en niets kon hem overhalen. Hij maakte een einde
aan haar smeekbeden en protesten door aan te bieden om voor
haar een ‘hymne aan de zon’ te spelen die hij zojuist had
gecomponeerd.
Vanaf die gedenkwaardige zondagochtend verloor Frau
Stenio haar gebruikelijke zielenrust. Ze haastte zich haar verdriet
voor te leggen aan de biechtvader en daar haar troost te
vinden; maar wat ze als antwoord kreeg van de strenge priester
vervulde haar zachtaardige en oprechte ziel met ontzetting
en bijna met wanhoop. Vanaf dat moment werd ze
achtervolgd door een gevoel van angst, een gevoel van diepe
afschuw die bij haar al snel een chronische toestand werd;
haar nachten werden onrustig en slapeloos, haar dagen
bracht ze door met gebeden en klaagzangen. In haar moederlijke
ongerustheid over de verlossing van de ziel van haar
geliefde zoon, en over zijn welzijn na de dood, deed ze een
reeks overhaaste geloften. Toen ze merkte dat noch de petitie
in het Latijn aan de Moeder van God, voor haar geschreven
door haar geestelijke raadsman, noch de nederige smeekbeden
in het Duits, door haar gericht aan elke heilige van wie
ze reden had te geloven dat hij in het paradijs woonde, het
gewenste effect had, ondernam ze pelgrimstochten naar verre
heilige plaatsen. Op een van die reizen naar een heilige
kapel hoog in de bergen vatte ze kou, midden tussen de gletsjers
van Tirol, en daalde vandaar slechts af om het bed te
houden, waarvan ze niet meer opstond. Frau Stenio’s gelofte
had haar in zekere zin het gewenste resultaat gebracht. De
arme vrouw kreeg nu de gelegenheid in eigen persoon de heiligen
op te zoeken in wie ze zo vast geloofde, en tegenover
hen te pleiten voor haar afvallige zoon, die weigerde hen en