Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

De legende van de
blauwe lotus
DDE TITEL VAN ELK TIJDSCHRIFT of boek zou een betekenis moeten
hebben, en vooral zou dit het geval moeten zijn voor een
theosofische publicatie. Een titel moet het beoogde doel tot
uitdrukking brengen, als het ware de inhoud symboliseren van
het artikel. Omdat de allegorie de ziel is van de oosterse filosofie,
kan men als bezwaar maken dat aan de titel ‘De blauwe
lotus’ niets is te zien, afgezien van de naam van een waterplant,
de Nymphaea Cerulea of Nelumbo. Bovendien zou een lezer
van dit kaliber slechts de blauwe kleur opmerken van de
inhoudsopgave van ons tijdschrift.
Om zo’n misverstand te vermijden, zullen we proberen onze
lezers in te wijden in de algemene symboliek van de lotus en de
bijzondere symboliek van de blauwe lotus. Deze mysterieuze en
heilige plant is door de eeuwen heen zowel in Egypte als in
India beschouwd als een symbool van het heelal. Er is geen
monument in de vallei van de Nijl, geen papyrus, waarop deze
plant niet een ereplaats heeft. Op de kapitelen van de Egyptische
zuilen, op de tronen en zelfs op de hoofdtooien van de
goddelijke koningen, overal wordt de lotus gebruikt als een
symbool van het heelal. Het werd onvermijdelijk een onmisbaar
attribuut van iedere scheppende god en godin, waarbij laatstgenoemde
filosofisch gezien slechts het vrouwelijke aspect is
van de god die eerst tweeslachtig was en later mannelijk.