Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge
Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge
Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
42 OCCULTE VERHALEN<br />
bang was geweest voor de dood, voelde ik me in mijn droom<br />
kalm <strong>en</strong> rustig bij de gedachte aan mijn spoedig einde. In feite<br />
voelde ik me eerder opgelucht bij de gedachte – waarschijnlijk<br />
als gevolg <strong>van</strong> mijn rec<strong>en</strong>te m<strong>en</strong>tale verdriet – dat alles, mijn<br />
twijfel, de angst om mijn geliefd<strong>en</strong>, alle leed, elke kwelling, nu<br />
snel voorbij zou zijn. Het voortdur<strong>en</strong>de verdriet dat gedur<strong>en</strong>de<br />
vele uitputt<strong>en</strong>de maand<strong>en</strong> onophoudelijk aan mijn zware,<br />
gepijnigde hart had geknaagd, was nu ondraaglijk geword<strong>en</strong>, <strong>en</strong><br />
als de dood, zoals S<strong>en</strong>eca d<strong>en</strong>kt, slechts betek<strong>en</strong>t dat we ‘ophoud<strong>en</strong><br />
te zijn wat we tevor<strong>en</strong> war<strong>en</strong>’, was het maar beter te<br />
sterv<strong>en</strong>. Het lichaam is dood; ‘ik’, zijn bewustzijn – het <strong>en</strong>ige<br />
dat nu voor nog <strong>en</strong>kele og<strong>en</strong>blikk<strong>en</strong> <strong>van</strong> mij over is – bereid me<br />
erop voor het te volg<strong>en</strong>. Mijn verstandelijke gewaarwording<strong>en</strong><br />
zull<strong>en</strong> met elke seconde zwakker, waziger <strong>en</strong> vager word<strong>en</strong>, tot<br />
de begeerde vergetelheid mij volledig in haar koude doodskleed<br />
wikkelt. Lieflijk is de magische hand <strong>van</strong> de dood, de grote<br />
trooster in deze wereld; diep <strong>en</strong> droomloos is de slaap in zijn<br />
onwrikbare arm<strong>en</strong>. Ja werkelijk, hij is e<strong>en</strong> welkome gast. E<strong>en</strong><br />
kalme vredige hav<strong>en</strong> te midd<strong>en</strong> <strong>van</strong> de woelige bar<strong>en</strong> <strong>van</strong> de<br />
lev<strong>en</strong>soceaan, waar<strong>van</strong> de brandingsgolv<strong>en</strong> vergeefs de rotsige<br />
kust<strong>en</strong> <strong>van</strong> de dood gesel<strong>en</strong>. Gelukkig de e<strong>en</strong>zame bark die de<br />
stille water<strong>en</strong> <strong>van</strong> zijn verborg<strong>en</strong> boezem binn<strong>en</strong>drijft, na zo<br />
lang, zo wreed he<strong>en</strong> <strong>en</strong> weer te zijn geworp<strong>en</strong> door de woed<strong>en</strong>de<br />
golv<strong>en</strong> <strong>van</strong> het bewuste lev<strong>en</strong>. Voorgoed aangemeerd in<br />
die hav<strong>en</strong>, zeil noch roer meer behoev<strong>en</strong>d, zal mijn bark nu rust<br />
vind<strong>en</strong>. Welkom dan, o dood, teg<strong>en</strong> deze verlokk<strong>en</strong>de prijs; <strong>en</strong><br />
vaarwel, arm lichaam, dat de dood nooit zocht of er vreugde<br />
aan ontle<strong>en</strong>de, dat ik nu zonder aarzel<strong>en</strong> opgeef!<br />
Terwijl ik deze doodszang uitsprak teg<strong>en</strong> het vóór mij uitgestrekte<br />
lichaam, boog ik me erover <strong>en</strong> sloeg het nieuwsgierig<br />
gade. De omring<strong>en</strong>de duisternis b<strong>en</strong>auwde me, drukte bijna<br />
voelbaar op me <strong>en</strong> ik verbeeldde me er de nadering <strong>van</strong> de bevrijder<br />
in te ontdekk<strong>en</strong>, die ik verwelkomde. En toch . . . wat<br />
vreemd! Als de werkelijke <strong>en</strong> besliss<strong>en</strong>de dood in ons bewustzijn<br />
plaatsvindt; als na de lichamelijke dood ‘ik’ <strong>en</strong> mijn bewuste<br />
gewaarwording<strong>en</strong> één zijn – hoe komt het dan dat deze gewaar-
Change language