Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

DE LEGENDE VAN DE BLAUWE LOTUS 169
was doorboord met het mes dat hij voor een ander had bestemd,
en die zelf lag te branden als een offer voor zijn zonde.
Op korte afstand van het altaar lag Íunah. ßepa vredig te slapen,
eveneens uitgestrekt maar op een bed van lotussen; en op de
plaats op zijn borst waar het mes was neergekomen zag men een
mooie blauwe lotus bloeien. Het Pushkarameer dat kort tevoren
nog bedekt was met witte lotussen waarvan de bladeren in de
zon schitterden als zilveren kopjes vol met amrita 1 , weerspiegelde
nu de azuren hemel – de witte lotussen waren blauw
geworden.
Daarna werd een melodieuze stem gehoord, als het geluid
van de vî∆å 2 dat vanuit de diepten van het water opsteeg in de
lucht, en deze stem sprak de volgende vloek uit:
‘Een prins die niet weet hoe hij voor zijn onderdanen moet
sterven is niet waardig te regeren over de kinderen van de zon.
Hij zal worden wedergeboren in een ras van roodharige mensen,
een barbaars en zelfzuchtig volk, en de naties die van hem
afstammen zullen als erfgoed slechts het land van de ondergaande
zon [het Westen] bezitten. De jongere zoon van een
bedelaar en asceet, die zijn leven zonder te aarzelen opoffert om
het leven van anderen te redden, zal koning worden en zal in
plaats van hem regeren.’
Een gemompel van instemming zette het tapijt van bloemen
in beweging dat over het meer lag uitgespreid. De lotussen
openden hun blauwe harten voor het gouden zonlicht, en glimlachten
met vreugde en zonden een gezang van geuren naar
Sûrya, hun zon en meester. De hele natuur verheugde zich,
behalve Devaråta, die toen maar een handjevol as was.
Hoewel Vißvåmitra, de grote rishi, al de vader was van honderd
zonen, adopteerde hij toen Íunah. ßepa als zijn oudste
zoon en als voorzorgsmaatregel vervloekte hij bij voorbaat
iedereen die zou weigeren de laatstgeborene van de rishi als de
1Het elixer dat onsterfelijkheid verleent.
2Een soort luit. Een instrument dat zou zijn uitgevonden door de
god Íiva.