Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

82 OCCULTE VERHALEN
scheiden – ontdekten we plotseling in het spel van gekleurde
stralen die toen een gouden rozeachtige kleur op de sneeuwvlakten
wierpen, een donkere bewegende vlek. Deze werd groter
en scheen zich te verspreiden toen ze dichterbij ons kwam.
Wat betekende dit? Het leek op een kudde vee, of een groep
levende mensen die over de besneeuwde wildernis draafden.
Maar de dieren daar waren wit zoals al het andere. Wat was het
dan? Waren het mensen?
We konden onze ogen niet geloven. Ja, een groep mensen
naderde ons verblijf. Het bleek een groep van ongeveer vijftig
zeehondenjagers, geleid door Matiliss, een bekende en ervaren
zeeman uit Noorwegen. Ze waren door de ijsbergen overvallen,
evenals wij.
‘Hoe wist u dat wij hier waren?’ vroegen we.
‘Oude Johan, datzelfde oude mannetje, wees ons de weg’,
antwoordden ze, en wezen op een eerbiedwaardig uitziende
oude man met sneeuwwitte lokken.
Eerlijk gezegd zou het voor hun gids veel meer gepast zijn
om thuis bij het vuur te zitten dan om met jongere mannen
op zeehonden te jagen in de poolgebieden. En dat hebben we
hen ook gezegd, en we vroegen ons nog altijd af hoe hij op de
hoogte was gekomen van onze aanwezigheid in dit rijk van witte
beren. Hierop glimlachten Matiliss en zijn vrienden, en verzekerden
ons dat ‘oude Johan’ alles wist. Ze merkten op dat wij
nieuwelingen in dit poolgebied moesten zijn, omdat we de
figuur Johan niet kenden en ons nog konden verbazen over iets
dat over hem werd gezegd.
‘Ik vang al bijna vijfenveertig jaar zeehonden in de poolzee’,
zei de aanvoerder van de jagers, ‘en zover mijn herinnering
teruggaat, heb ik hem altijd gekend, en precies zoals hij nu is,
een oude man met een witte baard. En lang geleden toen ik als
kleine jongen met mijn vader naar zee ging, vertelde hij me al
hetzelfde over de oude Johan, en hij voegde eraan toe dat zijn
vader en ook zijn grootvader Johan hadden gekend toen ze nog
een jongen waren, en geen van hen had hem ooit anders gezien
dan zo wit als onze sneeuw. En, zoals onze voorouders hem de