Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

184 OCCULTE VERHALEN
digheid, want zijn koninkrijk bestond alleen uit dat waaraan
de anderen geen waarde hechtten – Kadmon achtte het ook
wijs, omdat ze allen samen zouden reizen, zijn zegel mee te
nemen, dat bestond uit de twee andere die waren verenigd,
maar bovendien blinddoekte hij zijn ogen.
De drie gingen voort en ontmoetten veel vreemde en onbekende
dingen, want de weg was nieuw, en geen reiziger kon
meer dan één stap vooruit weten, en dat was de stap die hij op
dat moment zette. Aan weerskanten en vaak vóór hen waren
vreemde voorwerpen die de weg versperden. Soms aangenaam
en plezierig, maar vaker het tegenovergestelde. Het gebladerte
van de bomen was nieuw en vreemd, terwijl de vruchten in hun
buitenissigheid verwarring wekten. Soms groeiden dezelfde
vruchten aan verschillende soorten bomen, terwijl andere keren
dezelfde soorten bomen heel verschillende vruchten droegen.
Het pad dat ze volgden was het tegenovergestelde van een
gewoon pad, want vóór hen was maar één stap zichtbaar, terwijl
het zich tot in de verte achter hen uitstrekte. Maar Intu had
alles voor zichzelf al duidelijk gemaakt door een heel eigen
manier van redeneren. Al deze dingen waren precies het tegendeel
van alles in zijn eigen land dat hij bestuurde, en daarom
konden ze alleen zijn veroorzaakt door iemand anders dan hijzelf
– een hoger wezen, en dat wezen moest de godin zijn – en
dus waren ze op de goede weg, tenminste hij was dat.
Kour vond die dingen heerlijk, ze waren zo vreemd, zo nieuw.
In feite waren het verschijnselen en hij hield daarvan. Ze gaven
hem zulke vreemde gevoelens, en alles wat dat teweegbracht of
hem anders deed voelen dan wanneer hij in zijn eigen land was,
moest zijn veroorzaakt door de godin; o ja, ze waren op het
juiste pad, tenminste hij was dat. Wat Kadmon betreft, hij zag
niets van deze dingen, en kon alleen oordelen naar wat hij zich
herinnerde van zijn eigen land. Elk van de anderen vertelde
hem op hun eigen manier van het bestaan ervan. Dit was verwarrend.
Hij besloot daarom door te lopen alsof hij in zijn
eigen land was, en gestaag voort te gaan. Ze bewandelden dus
in werkelijkheid drie afzonderlijke paden, en op hun verschil-