Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

208 OCCULTE VERHALEN
Bang blijk te geven van mijn verregaande onwetendheid, niet
alleen over wat hij bedoelde, maar ook over de aard van deze
galerij, vervolgde ik het gesprek op een manier waardoor ik
meer informatie zou verkrijgen; en in de veronderstelling dat ik
op de hoogte was van het bestaan van andere begon hij deze
galerij te beschrijven. Maar toen hij bij het belangrijkste deel
van de beschrijving kwam, veranderde hij even snel van onderwerp
als dat hij het had aangesneden, zodat ik aan nieuwsgierigheid
ten prooi bleef. En tot de dag van zijn dood kwam
hij er niet op terug. De bijzondere manier van zijn heengaan,
gevolgd door het eigenaardige dolende oog, verdreef de
gedachte aan de beelden uit mijn geest.
Maar het leek erop of de inwerking van dit zwevende, eenzame,
intelligente oog op mijn karakter een aanduiding of
voorteken was van mijn kennismaking met de galerij. Zijn terloopse
vraag in verband met zijn eigen tekortkomingen en de
les die mij werd ingeprent door de verscherping en concentratie
van zijn hele natuur in één steeds over het Eiland ronddolend
oog, deed me mijn gedachten op mijn innerlijk richten
om de zaden van het kwaad in mijzelf te ontdekken en te vernietigen.
Intussen verrichtte ik ijverig al mijn plichten in de
tempel waarin ik woonde. Op een avond, na in een bepaalde
geestelijke toestand te zijn gekomen, sliep ik rustig in, terwijl
het witte maanlicht op de vloer scheen, en droomde dat ik de
oude man opnieuw ontmoette – zoals tijdens zijn leven – en
dat hij me vroeg of ik de beeldengalerij al had gezien. ‘Nee,’
zei ik in de droom, ‘ik heb er niet meer aan gedacht’, waarna ik
door het geluid van mijn eigen stem wakker werd. Ik keek
omhoog en zag in het maanlicht de gestalte staan van iemand
die ik in geen van de tempels had ontmoet. Dit wezen staarde
me aan met heldere, koele ogen, en uit de verte klonk wat volgens
mij zijn stem was.
‘Volg me.’
Ik stond op en ging naar buiten, de nacht in, en volgde mijn
laconieke gids. Het was volle maan; ze stond hoog aan de hemel
en vulde de hele omgeving met haar stralenglans. In de verte