Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

DE ECHOGROT 57
Omdat het instrument van puur Duitse oorsprong was en er in
die buurt daarvoor geen leraar was te vinden, zond de welwillende
oom iemand naar St. Petersburg om naar beide op zoek
te gaan. Na ijverig zoeken kon maar één leraar bereid worden
gevonden die het aandurfde zich zo dicht bij Siberië te begeven.
Het was een bejaarde Duitse musicus die zijn liefde gelijkelijk
tussen zijn instrument en een aantrekkelijke, blonde
dochter verdeelde en van geen van beide wilde scheiden. En zo
gebeurde het dat op een mooie ochtend de oude leraar bij het
herenhuis aankwam met zijn muziekkist onder de ene arm, terwijl
zijn lieftallige München op de andere leunde.
Vanaf die dag begon het wolkje snel in omvang toe te nemen,
want iedere trilling van het melodieuze instrument vond weerklank
in het hart van de oude vrijgezel. Muziek wekt de liefde,
zegt men, en wat de citer begon, werd door de blauwe ogen van
München voltooid. Na zes maanden bespeelde de nicht de citer
met grote kundigheid en was de oom wanhopig verliefd.
Op een ochtend riep hij zijn aangenomen gezin bij zich,
omarmde allen heel teder, beloofde om hen in zijn testament
op te nemen en zei ten slotte dat hij vastbesloten was met de
blauwogige München te trouwen. Daarna viel hij hen om de
hals en weende in stille verrukking. De familie die begreep dat
de erfenis hun was ontnomen, huilde ook, maar om een andere
reden. Na zo gehuild te hebben, troostten ze zich en probeerden
zich te verheugen, want allen hielden oprecht van de oude
heer. Maar niet allen waren blij. Nicolaas die zelf door de bevallige
Duitse diep in zijn hart was geraakt, en die zich opeens van
zijn schone en zijn ooms geld zag beroofd, verheugde noch
troostte zich, maar verdween een hele dag.
Intussen had Izvertzoff opdracht gegeven zijn reiskoets voor
de volgende dag gereed te maken, en men fluisterde dat hij
naar de districtshoofdstad op enige afstand van zijn woonplaats
wilde gaan om zijn testament te wijzigen. Hoewel heel rijk,
had hij geen rentmeester op zijn landgoed, maar deed de boekhouding
zelf. Diezelfde avond na het diner hoorde men hem
op zijn kamer boos uitvaren tegen zijn bediende, die al meer