Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

64 OCCULTE VERHALEN
dan onze Europese manier van mesmeriseren.’
Zonder antwoord af te wachten nam hij uit een tas, die hij
altijd bij zich had, eerst een kleine trommel, dan twee flesjes –
het ene gevuld met een vloeistof, het andere leeg. Met de
inhoud van het eerste besprenkelde hij de sjamaan die nog heviger
dan tevoren begon te beven en te zwaaien. De lucht was
doordrongen van de geur van kruidige parfums en de atmosfeer
zelf scheen helderder te worden. Daarop naderde hij de
Tibetaan en haalde tot afgrijzen van de aanwezigen een kleine
dolk uit zijn zak en stootte het scherpe staal in de onderarm van
de man en liet bloed in het lege flesje stromen. Toen het half vol
was, drukte hij de opening van de wond met zijn duim dicht, en
liet het stromen van het bloed ophouden, zo gemakkelijk alsof
hij een fles had gekurkt. Daarna sprenkelde hij het bloed over
het hoofd van de kleine jongen. Vervolgens hing hij de trommel
om zijn nek, en met twee ivoren trommelstokken waarop allerlei
magische tekens en letters stonden, begon hij een soort
reveille te slaan, om de geesten op te trommelen, zei hij.
De omstanders, geschrokken en bang geworden door deze
ongewone handelingen, drongen nieuwsgierig om hem samen
en gedurende enkele ogenblikken heerste in de hele ruimte
van de imposante grot een dodelijke stilte. Nicolaas stond
daar als tevoren sprakeloos en lijkbleek. De mesmerist had
plaatsgenomen tussen de sjamaan en de verhoging en begon
zacht te roffelen. De eerste tonen klonken gedempt en trilden
zo zwak in de lucht dat ze geen echo opwekten, maar de sjamaan
versnelde zijn slingerbewegingen en het kind werd
onrustig. De trommelaar begon zacht te zingen, indrukwekkend
en plechtig.
Toen de onbekende woorden van zijn lippen vloeiden,
begonnen de vlammen van kaarsen en toortsen te flakkeren, tot
ze in de maat van het gezang begonnen te dansen. Een kille
wind kwam suizend uit de duistere gangen over het water,
gevolgd door een klaaglijke echo. Daarop verzamelde een nevelige
damp, die uit de rotsachtige grond en de wanden scheen te
sijpelen, zich om de sjamaan en de jongen. De aura rondom de