Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

230 OCCULTE VERHALEN
gezelschap van verscheurende dieren, en door de kracht en
wreedheid van hen zouden ze ten slotte zelf worden gedood.
En aldus, zeiden mijn bezoekers, gaan ze in elkaars gezelschap
voort, lager en lager de ladder van organisch leven afdalend,
totdat ze ten slotte in die natuurrijken zoals het mineralenrijk
belanden, waar differentiatie in de richting van de mens nog
niet zichtbaar is. En vandaar worden de verdoemde wezens verder
vermalen tot de droesem en het slijm onderaan de ladder
van de natuur.
Omdat ik deze leringen van vreemden noch wilde aannemen,
noch ermee instemmen, voerde ik over deze zaak tal van argumenten
tegen hen aan, totdat ze ten slotte het Eiland verlieten
om hun pelgrimstocht voort te zetten.
In mijn denken gekweld door de gezegden van Abad, die,
zoals ik van de leerlingen had gehoord, in veel landen werden
aangenomen, en door verschillende andere profeten werden
onderwezen, besloot ik op een dag de oude man op te zoeken,
die al zo vaak mijn moeilijkheden had opgelost. Hij was een
man van smart, want hoewel hij grote vermogens bezat, tot het
innerlijk van de natuur kon doordringen, en de zoeker een tijdlang
het innerlijke gezicht kon geven waardoor deze zelf de diepere
waarheid van de stoffelijke dingen kon aanschouwen, lag er
toch iets over hem dat op een verdriet duidde waarover hij niet
kon spreken. Misschien leed hij als gevolg van een fout, waarvan
de ernst aan niemand dan hemzelf bekend was; misschien dat de
diepste waarheden hem ontgingen of misschien geloofde hij in
zijn hart meer aan de dingen van de stof. Maar hij was altijd
vriendelijk, en steeds bereid mij de hulp te geven die ik nodig
had, vooropgesteld dat ik alle moeite had gedaan om zelf de
oplossing te vinden maar zonder resultaat.
‘Broeder,’ zei ik, ‘gaan we in dieren over wanneer we sterven?’
‘Wie zei dat we dat doen?’ was zijn antwoord.
‘Volgens de oude profeet Abad van de aanbidders van het
vuur vallen we aldus uit onze hoge staat die we met pijn en
moeite hebben bereikt.’
‘Gelooft u het? Heeft u de leer overdacht of haar aanvaard?’