Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

KARMISCHE VISIOENEN 133
onder alle heersers op deze aarde, die u hulpeloos heeft gemaakt,
stom en machteloos? Waarom heeft u de vlam van heilige
broederlijke liefde voor de mens doen ontbranden in de
borst van iemand, van wie het hart al de nadering voelt van de
ijzige hand van dood en verval, en die zijn kracht geleidelijk verliest
en van wie het leven zelf verdwijnt als het schuim op de top
van de brekende golf ?
En nu ligt de hand van het lot op de pijnbank. Het uur voor
de vervulling van de natuurwet heeft eindelijk geslagen. De
oude [koning] is niet meer; de jongere man is vanaf nu een
vorst. Hoewel stom en hulpeloos, is hij niettemin een absoluut
heerser, de autocratische meester van miljoenen onderdanen.
Het wrede lot heeft een troon voor hem opgericht boven een
open graf en wenkt hem tot roem en macht. Terwijl hij wordt
verteerd door lijden, ziet hij zichzelf plotseling gekroond. Het
wegkwijnende lichaam wordt uit het warme nest te midden van
palmbossen en rozen gerukt. Hij wordt van het milde zuiden
naar het ijzige noorden gevoerd, waar wateren verharden tot
bossen van kristal en ‘golf na golf oprijst tot harde bergen’,
waarheen hij nu snelt om te regeren – om te sterven.
Voort, steeds vooruit snelt het zwarte vuurspuwende monster,
uitgevonden door de mens om gedeeltelijk te zegevieren
over ruimte en tijd. Vooruit en ieder ogenblik verder van het
heilzame milde zuiden snelt de trein. Evenals de vuurspuwende
draak verslindt hij afstanden en laat een lang spoor van rook,
vonken en stank achter zich. En terwijl zijn lange, buigzame
lichaam kronkelend en sissend als een reusachtig donker reptiel
snel voortglijdt, en berg en heide, bos, tunnel en vlakte doorkruist,
wiegt het geluid van zijn eentonige schommelende
beweging de uitgeputte reiziger, de doodvermoeide, zielsbedroefde
vorm, in slaap.
In het bewegende paleis is de lucht warm en geurig. Het
luxueuze voertuig staat vol exotische planten, en uit een grote
X