Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

34 OCCULTE VERHALEN
wezen en daarom zal hij, zolang die verbinding duurt, geen
menselijke emoties, medelijden noch vrees, liefde noch barmhartigheid
voelen.’
‘Houd op!’ riep ik onwillekeurig, omdat zijn woorden mij de
onverschilligheid in herinnering brachten waarmee ik in mijn
‘hallucinatie’ getuige was geweest van mijn zusters wanhoop en
plotselinge verstandsverbijstering.’ ‘Houd op! . . . Maar nee;
het is een nog erger dwaasheid van mij aandacht te schenken
aan uw bespottelijke verhaal, of er enige zin in te ontdekken!
Maar als u wist hoe gevaarlijk het was, waarom heeft u mij de
proef dan aangeraden?’ – voegde ik er spottend aan toe.
‘Het hoefde slechts enkele seconden te duren en er zou geen
kwaad uit zijn voortgekomen, als u uw belofte had gehouden
en u zich aan de zuivering had onderworpen’, luidde het treurige
en nederige antwoord. ‘Ik had het beste met u voor, mijn
vriend, en mijn hart brak haast toen ik u dag in dag uit zag
lijden. Het experiment is onschadelijk als het door iemand die
weet wordt uitgevoerd, en wordt alleen gevaarlijk als de laatste
voorzorgsmaatregel niet in acht wordt genomen. De ‘meester
van visioenen’ die een toegang tot uw ziel heeft geopend, moet
die weer sluiten door het zegel van de zuivering te gebruiken
tegen elk verder en moedwillig binnendringen van . . .’
‘De ‘meester van visioenen’, ja zeker!’ schreeuwde ik, hem
ruw in de rede vallend, ‘zeg liever de meester van bedrog!’
Uit de treurige blik op zijn vriendelijke, oude gelaat sprak
zoveel gevoel dat deze pijnlijk was om aan te zien, en ik voelde
dat ik te ver was gegaan; maar het was te laat.
‘Vaarwel dan!’ zei de bonze en stond op; en na het gewone
beleefdheidsceremonieel te hebben verricht, verliet Tamoera
het huis in waardig stilzwijgen.