Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

H
De galerij van de levende
beelden
HOEWEL AAN DE beeldengalerij waarover ik nu ga schrijven sinds
lang geen aandacht is besteed – en, nadat zijn bewakers die plek
hebben verlaten, daar nooit meer is gezien – bestaan er nog steeds
soortgelijke galerijen op plaatsen waar men niet kan komen, tenzij
men erheen wordt geleid. Ze zijn nu op afgelegen en ontoegankelijke
plaatsen verborgen: in de bergen van de Himalaja, en aan
de andere kant ervan in Tibet, in het onderaardse India en op dat
soort mysterieuze plaatsen. Er is geen behoefte aan verslagen van
spionnen of bekentenissen van overtreders bij de geheime broederschappen
die over zulke vreemde verslaggevers beschikken van
de gedragingen, gedachten en de toestand van hen die ze uitbeelden.
In de rooms-katholieke orden of in de vrijmetselarij kan een
overtreding van de regels niet worden behandeld als niet iemand
de schuldige aanbrengt of als deze zelf geen bekentenis aflegt.
Menig vrijmetselaar breekt elke dag zowel de geest als de letter van
zijn afgelegde geloften, maar als niemand ervan weet of beschuldigingen
uitspreekt, blijft hij niettemin een vrijmetselaar van goede
naam. De soldaat in het kamp of op het slagveld overtreedt de
strikte disciplinaire voorschriften, maar als hij het zo doet dat zij
die er ruchtbaarheid aan kunnen geven of hem kunnen straffen
het niet zien, blijft hij een vrij man. En in de verschillende godsdienstige
organisaties breken de leden voortdurend, hetzij in hun
daden of in hun denken, alle geboden, buiten weten van hun
medeleden en de hoofden van de kerk, zonder hun goede naam te
verliezen. Maar noch de machtige roomse kerk, noch de vrijmet-