Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

130 OCCULTE VERHALEN
wetenschap en de beschaving, gezegend om te overwinnen
door de dienaren van zijn God. Waar hij nu van droomt zijn
bloedende, gewonde en stervende mannen, met ontbrekende
ledematen en verwarde haren, vochtig en doordrenkt van
geronnen bloed.
VIII
Een afschuwelijke droom maakt zich los van een groep voorbijgaande
visioenen en strijkt zwaar neer op zijn pijnlijke borst.
De nachtmerrie toont hem mannen die op het slagveld sterven
en degenen vervloeken die hen naar hun vernietiging voerden.
Iedere pijnscheut in zijn eigen wegkwijnende lichaam brengt
hem in zijn droom de herinnering aan nog erger pijnen, aan
kwellingen door hem en voor hem geleden. Hij ziet en voelt de
marteling van de gevallen miljoenen die sterven na lange uren
van mentale en fysieke doodsstrijd; die sterven in bossen en
op vlakten, langs de weg in sloten met stilstaand water, in plassen
bloed onder een hemel, zwart van rook. Zijn ogen worden
opnieuw gevestigd op de stromen bloed, waarvan iedere
druppel een traan van wanhoop vertegenwoordigt, een hartverscheurende
kreet, een levenslang verdriet. Hij hoort weer de
doordringende zuchten van wanhoop en de schrille kreten die
klinken over berg, bos en dal. Hij ziet oude moeders die het
licht van hun ziel hebben verloren, families die hun kostwinner
moeten missen. Hij aanschouwt tot weduwe gemaakte jonge
vrouwen overgeleverd aan een wijde, kille wereld, en tot de
bedelstaf gebrachte wezen die bij duizenden in de straten jammeren.
Hij ziet de jonge dochters van zijn dapperste vroegere
soldaten als ze hun rouwkleed verwisselen voor de opzichtige
uitdossing van een prostituee; en het ziele-ego huivert in zijn
slapende vorm. Zijn hart wordt verscheurd door het gekreun
van de uitgehongerden, zijn ogen verblind door de rook van de
brandende dorpjes, van verwoeste huizen, van steden die tot
smeulende ruïnes zijn geworden.
In zijn verschrikkelijke droom herinnert hij zich dat ogenblik