Occulte verhalen van H.P. Blavatsky en W.Q. Judge

DE BEZIELDE VIOOL 85
land; Franz was na zijn jeugd door elk emotioneel stadium
gegaan op het gebied van het zogenaamde ‘bovennatuurlijke’.
Hij had ooit ook de ‘occulte kunsten’ bestudeerd met een
enthousiaste leerling van Paracelsus en Khunrath; alchemie had
voor hem weinig theoretische geheimen; en hij had geliefhebberd
in ‘ceremoniële magie’ en ‘tovenarij’ met enkele Hongaarse
zigeuners. Maar boven alles hield hij van muziek en het
meest nog van zijn viool.
Toen hij tweeëntwintig was, gaf hij plotseling zijn praktische
onderzoekingen van het occulte op, en vanaf die dag,
hoewel hij in zijn denken nog even toegewijd was aan de
schone Griekse goden, gaf hij zich volledig over aan zijn
kunst. Uit zijn klassieke studie hield hij zich alleen nog maar
bezig met de muzen – vooral met Euterpe – en hij betoonde
eerbied aan haar altaar – en Orpheus met zijn magische lier
die hij met zijn viool probeerde te evenaren. Afgezien van
zijn dromerige geloof in nimfen en sirenen – waarschijnlijk
op grond van de dubbele relatie van laatstgenoemden met de
muzen via Calliope en Orpheus – was hij maar weinig geïnteresseerd
in zaken van dit ondermaanse. Als wierook stegen al
zijn aspiraties op met de golven van de hemelse harmonie die
hij aan zijn instrument onttrok, naar een hogere en edeler
sfeer. Hij droomde terwijl hij wakker was, en alleen tijdens
die uren waarin zijn magische strijkstok hem langs de golven
van geluid voerde naar de heidense Olympus, naar de voeten
van Euterpe, leidde hij een werkelijk maar betoverd leven. In
zijn geboortestreek waar verhalen van magie en toverkracht
uit elke centimeter van de bodem kwamen, was hij altijd een
vreemd kind geweest; als jongen werd hij steeds vreemder, en
groeide ten slotte uit tot een volwassen man zonder enige
eigenschap van een kind te hebben vertoond. Nooit had een
mooi gelaat zijn aandacht getrokken; geen moment waren
zijn gedachten afgeweken van zijn eenzame studie naar een
leven buiten dat van een mystieke bohemien. Tevreden met
zijn eigen gezelschap, had hij zo de beste jaren van zijn jeugd
en volwassenheid doorgebracht met zijn viool als zijn belang-